Από την ηλικία των 2 ετών και μετά αρκετά παιδιά υποφέρουν από εφιάλτες. Τα αγχώδη αυτά όνειρα είναι μια σημαντική διαταραχή, που δημιουργεί φόβο και αγωνία και επηρεάζει περισσότερο τα κορίτσια.
Οι εφιάλτες είναι ένα συχνό φαινόμενο στην παιδική ηλικία. Τα άσχημα όνειρα εμφανίζονται γύρω στην ηλικία των 3 ετών και αυξάνονται σε συχνότητα μεταξύ 4 και 5 ετών, στην ηλικία που το παιδί αναπτύσσεται γρήγορα, έχει απορίες και δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει το πραγματικό από το φανταστικό. Μετά από έναν εφιάλτη το παιδί σηκώνεται τρομαγμένο, είναι εντελώς ξύπνιο και κατέχεται από αγωνία.
Ιδιαίτερα ενοχλητικά γίνονται τα όνειρα στην ηλικία των 10 για τα αγόρια και στην ηλικία των 6, 10 και 11 ετών για τα κορίτσια. Τα παιδιά τις περισσότερες φορές θυμούνται τους εφιάλτες και πολύ συχνά μπορούν να περιγράψουν με λεπτομέρειες αυτό που τα τάραξε.
Οι εφιάλτες σχετίζονται με ανησυχίες ή κάποιες άσχημες εμπειρίες που έζησαν τα παιδιά κατά τη διάρκεια της ημέρας. Επίσης, μπορεί να είναι αποτέλεσμα κούρασης, έντασης, στρες, αρρώστιας ή κάποιας απότομης αλλαγής στην καθημερινότητα του παιδιού. Σε πολλές περιπτώσεις η συχνότητα εμφάνισης άσχημων ονείρων αυξάνεται ως επακόλουθο του άγχους.
Οι γονείς πολλές φορές νομίζουν, ότι οι εφιάλτες και οι νυχτερινοί τρόμοι (δείτε σχετικό άρθρο) είναι το ίδιο πράγμα. Παρόλο που υπάρχουν κοινά σημεία στα συμπτώματα, πρόκειται για κάτι τελείως διαφορετικό. Στους εφιάλτες η αγωνία δεν είναι τόσο έντονη και το παιδί αντιλαμβάνεται το περιεχόμενο του ονείρου.
Τρόποι αντιμετώπισης:
Όταν το παιδί πετάγεται τρομαγμένο, βοηθήστε το να ηρεμήσει για να μπορέσει να ξανακοιμηθεί με ασφάλεια. Εξηγήστε του, ότι δεν υπάρχει κάποια απειλή γύρω του, ανάψτε το φως και ψάξτε μαζί το δωμάτιο, αν αυτό το κάνει να αισθανθεί μεγαλύτερη ασφάλεια.
Συζητήστε για το άσχημο όνειρο, αποφύγετε όμως τις λεπτομερείς αναφορές στο αντικείμενο του φόβου. Αν νιώθει την ανάγκη να σας διηγηθεί το όνειρο με κάθε λεπτομέρεια, υποσχεθείτε ότι θα το κάνετε την επόμενη μέρα.
Το επόμενο πρωινό διαβεβαιώστε το και πάλι, ότι δεν υπάρχει λόγος να φοβάται.
Φροντίστε να είναι ήρεμο πριν πάει για ύπνο. Μην το αφήνετε να παρακολουθεί τηλεοπτικές σειρές που μπορεί να το τρομάξουν, και αν είναι μικρό, αποφύγετε ιστορίες και παραμύθια που μπορεί να το φοβίσουν.
Αν οι εφιάλτες είναι συχνοί, ζητήστε τη συμβουλή κάποιου ειδικού για να βρείτε τη βαθύτερη αιτία των ανησυχιών και των φόβων του παιδιού.
Χρήσιμες πληροφορίες
Οι νυχτερινοί εφιάλτες μειώνονται καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν.
Παιδιά που είχαν κάποιες εμπειρίες αποχωρισμού (διάρκειας 4 εβδομάδων ή περισσότερο) από τη μητέρα τους, βλέπουν πιο συχνά εφιάλτες.
Νυχτερινοί εφιάλτες παρατηρούνται επίσης σε παιδιά που παραμένουν για μεγάλο διάστημα σε νοσοκομείο.
Τα επιθετικά παιδιά έχουν συνήθως μεγαλύτερη επιθετικότητα στα όνειρά τους.
Τα νευρωσικά παιδιά βλέπουν κατά κανόνα όνειρα που διαταράσσουν τον ύπνο τους. Επίσης, είναι πιθανό να υποφέρουν από συχνούς νυχτερινούς εφιάλτες, με τα ίδια θέματα να επαναλαμβάνονται πολλές φορές.
Τα παιδιά, όταν είναι άρρωστα, συνήθως βλέπουν δυσάρεστα όνειρα.
Οι εφιάλτες είναι ένα συχνό φαινόμενο στην παιδική ηλικία. Τα άσχημα όνειρα εμφανίζονται γύρω στην ηλικία των 3 ετών και αυξάνονται σε συχνότητα μεταξύ 4 και 5 ετών, στην ηλικία που το παιδί αναπτύσσεται γρήγορα, έχει απορίες και δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσει το πραγματικό από το φανταστικό. Μετά από έναν εφιάλτη το παιδί σηκώνεται τρομαγμένο, είναι εντελώς ξύπνιο και κατέχεται από αγωνία.
Ιδιαίτερα ενοχλητικά γίνονται τα όνειρα στην ηλικία των 10 για τα αγόρια και στην ηλικία των 6, 10 και 11 ετών για τα κορίτσια. Τα παιδιά τις περισσότερες φορές θυμούνται τους εφιάλτες και πολύ συχνά μπορούν να περιγράψουν με λεπτομέρειες αυτό που τα τάραξε.
Οι εφιάλτες σχετίζονται με ανησυχίες ή κάποιες άσχημες εμπειρίες που έζησαν τα παιδιά κατά τη διάρκεια της ημέρας. Επίσης, μπορεί να είναι αποτέλεσμα κούρασης, έντασης, στρες, αρρώστιας ή κάποιας απότομης αλλαγής στην καθημερινότητα του παιδιού. Σε πολλές περιπτώσεις η συχνότητα εμφάνισης άσχημων ονείρων αυξάνεται ως επακόλουθο του άγχους.
Οι γονείς πολλές φορές νομίζουν, ότι οι εφιάλτες και οι νυχτερινοί τρόμοι (δείτε σχετικό άρθρο) είναι το ίδιο πράγμα. Παρόλο που υπάρχουν κοινά σημεία στα συμπτώματα, πρόκειται για κάτι τελείως διαφορετικό. Στους εφιάλτες η αγωνία δεν είναι τόσο έντονη και το παιδί αντιλαμβάνεται το περιεχόμενο του ονείρου.
Τρόποι αντιμετώπισης:
Όταν το παιδί πετάγεται τρομαγμένο, βοηθήστε το να ηρεμήσει για να μπορέσει να ξανακοιμηθεί με ασφάλεια. Εξηγήστε του, ότι δεν υπάρχει κάποια απειλή γύρω του, ανάψτε το φως και ψάξτε μαζί το δωμάτιο, αν αυτό το κάνει να αισθανθεί μεγαλύτερη ασφάλεια.
Συζητήστε για το άσχημο όνειρο, αποφύγετε όμως τις λεπτομερείς αναφορές στο αντικείμενο του φόβου. Αν νιώθει την ανάγκη να σας διηγηθεί το όνειρο με κάθε λεπτομέρεια, υποσχεθείτε ότι θα το κάνετε την επόμενη μέρα.
Το επόμενο πρωινό διαβεβαιώστε το και πάλι, ότι δεν υπάρχει λόγος να φοβάται.
Φροντίστε να είναι ήρεμο πριν πάει για ύπνο. Μην το αφήνετε να παρακολουθεί τηλεοπτικές σειρές που μπορεί να το τρομάξουν, και αν είναι μικρό, αποφύγετε ιστορίες και παραμύθια που μπορεί να το φοβίσουν.
Αν οι εφιάλτες είναι συχνοί, ζητήστε τη συμβουλή κάποιου ειδικού για να βρείτε τη βαθύτερη αιτία των ανησυχιών και των φόβων του παιδιού.
Χρήσιμες πληροφορίες
Οι νυχτερινοί εφιάλτες μειώνονται καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν.
Παιδιά που είχαν κάποιες εμπειρίες αποχωρισμού (διάρκειας 4 εβδομάδων ή περισσότερο) από τη μητέρα τους, βλέπουν πιο συχνά εφιάλτες.
Νυχτερινοί εφιάλτες παρατηρούνται επίσης σε παιδιά που παραμένουν για μεγάλο διάστημα σε νοσοκομείο.
Τα επιθετικά παιδιά έχουν συνήθως μεγαλύτερη επιθετικότητα στα όνειρά τους.
Τα νευρωσικά παιδιά βλέπουν κατά κανόνα όνειρα που διαταράσσουν τον ύπνο τους. Επίσης, είναι πιθανό να υποφέρουν από συχνούς νυχτερινούς εφιάλτες, με τα ίδια θέματα να επαναλαμβάνονται πολλές φορές.
Τα παιδιά, όταν είναι άρρωστα, συνήθως βλέπουν δυσάρεστα όνειρα.
