Εθνικός Ύμνος
Ο "Ύμνος εις την Ελευθερίαν" γράφτηκε από τον Διονύσιο Σολωμό τον Μάιο του 1823 στην Ζάκυνθο και ένα χρόνο αργότερα τυπώθηκε στο Μεσολόγγι. Το ποίημα γράφτηκε σε ένα μήνα, μελοποιήθηκε το 1828 από το Νικόλαο Μάντζαρο και καθιερώθηκε ως Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας το έτος 1864 μετά την Ένωση της Επτανήσου. Αποτελεί δε το μοναδικό Εθνικό Ύμνο που εξυμνεί την ελευθερία.
Αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές, εκ των οποίων οι 24 πρώτες καθιερώθηκαν ως εθνικός ύμνος το 1865. Από αυτές μόνο οι δυο πρώτες είναι εκείνες που ανακρούονται και συνοδεύουν πάντα την έπαρση και την υποστολή της σημαίας και ψάλλονται σε επίσημες στιγμές και τελετές. Κατά τη διάρκεια της ανάκρουσής του αποδίδονται ορθίως τιμές στρατιωτικού χαιρετισμού "εν ακινησία".
Εθνικός Ύμνος
Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή
σε γνωρίζω από την όψη
που με βια μετράει την γη.
Aπ'τα κόκκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά
και σαν πρώτα ανδριωμένη
χαίρε ω χαίρε ελευθεριά.
Εκεί μέσα εκατοικούσες πικραμένη, εντροπαλή,
κι ένα στόμα ακαρτερούσες,
"έλα πάλι", να σου πει.
Άργειε νάλθει εκείνη η μέρα,
κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
Όρκος Έλληνα Στρατιώτη
Ο όρκος είναι μια υπόσχεση, μια συμφωνία τήρησης κάποιων κανονισμών, με σκοπό την εύρυθμη λειτουργία ενός οργανωμένου συνόλου. Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, ο Όρκος ήταν ένα από τα 7 παιδιά της Έριδας. Γνωστός είναι ο όρκος των θεών, των Αθηναίων Εφήβων, ο όρκος των Φιλικών και των Αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Αναφορικά με το στρατιωτικό Όρκο, το Άρθρο 3 του Στρατιωτικού Κανονισμού 20-1 είναι αποκαλυπτικό:
* Όποιο άτομο εντάσσεται στις τάξεις του Στρατού, υποχρεώνεται να δώσει τον πιο κάτω όρκο στη Σημαία και το Ιερό Ευαγγέλιο ή στα Ιερά Σύμβολα που πιστεύει καθένας
* Ο όρκος είναι η επίσημη υπόσχεση που δίνεται από αυτόν που ορκίζεται στα Εθνικά και θρησκευτικά Σύμβολα, ότι θα τηρεί πιστά, όσα περιλαμβάνονται στον όρκο. Από την υπόσχεση αυτή απαλλάσσεται αυτός που ορκίσθηκε, μετά την έξοδο του από τις τάξεις του Στρατού και την επάνοδο του στην ιδιωτική ζωή
* Οι υποχρεώσεις του όρκου αναλαμβάνονται αυτόματα χωρίς νέα ορκωμοσία, από όσους ανακαλούνται στην ενέργεια από την εφεδρεία ή επιστρατεύονται
* Όσοι εντάσσονται στο σώμα των Αξιωματικών, ορκίζονται, έστω και εάν προηγούμενα είχαν ορκισθεί σαν μαθητές παραγωγικών Σχολών ή σαν οπλίτες. Υπαξιωματικοί, που προάγονται σε Ανθυπασπιστές δεν ορκίζονται πάλι
Στρατιωτικός Όρκος
Ορκίζομαι να φυλάττω πίστιν εις την Πατρίδα.
Υπακοήν εις το Σύνταγμα, τους Νόμους και τα Ψηφίσματα του Κράτους.
Υποταγήν εις τους ανωτέρους μου,
να εκτελώ προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγας των.
Να υπερασπίζω, με πίστιν και αφοσίωσιν,
μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μου, τας Σημαίας.
Να μην τας εγκαταλείπω, μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ'αυτών.
Να φυλάττω δε ακριβώς τους Στρατιωτικούς Νόμους,
και να διάγω εν γένει ως πιστός και φιλότιμος Στρατιώτης.
Ο "Ύμνος εις την Ελευθερίαν" γράφτηκε από τον Διονύσιο Σολωμό τον Μάιο του 1823 στην Ζάκυνθο και ένα χρόνο αργότερα τυπώθηκε στο Μεσολόγγι. Το ποίημα γράφτηκε σε ένα μήνα, μελοποιήθηκε το 1828 από το Νικόλαο Μάντζαρο και καθιερώθηκε ως Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας το έτος 1864 μετά την Ένωση της Επτανήσου. Αποτελεί δε το μοναδικό Εθνικό Ύμνο που εξυμνεί την ελευθερία.
Αποτελείται από 158 τετράστιχες στροφές, εκ των οποίων οι 24 πρώτες καθιερώθηκαν ως εθνικός ύμνος το 1865. Από αυτές μόνο οι δυο πρώτες είναι εκείνες που ανακρούονται και συνοδεύουν πάντα την έπαρση και την υποστολή της σημαίας και ψάλλονται σε επίσημες στιγμές και τελετές. Κατά τη διάρκεια της ανάκρουσής του αποδίδονται ορθίως τιμές στρατιωτικού χαιρετισμού "εν ακινησία".
Εθνικός Ύμνος
Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή
σε γνωρίζω από την όψη
που με βια μετράει την γη.
Aπ'τα κόκκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά
και σαν πρώτα ανδριωμένη
χαίρε ω χαίρε ελευθεριά.
Εκεί μέσα εκατοικούσες πικραμένη, εντροπαλή,
κι ένα στόμα ακαρτερούσες,
"έλα πάλι", να σου πει.
Άργειε νάλθει εκείνη η μέρα,
κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
Όρκος Έλληνα Στρατιώτη
Ο όρκος είναι μια υπόσχεση, μια συμφωνία τήρησης κάποιων κανονισμών, με σκοπό την εύρυθμη λειτουργία ενός οργανωμένου συνόλου. Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, ο Όρκος ήταν ένα από τα 7 παιδιά της Έριδας. Γνωστός είναι ο όρκος των θεών, των Αθηναίων Εφήβων, ο όρκος των Φιλικών και των Αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Αναφορικά με το στρατιωτικό Όρκο, το Άρθρο 3 του Στρατιωτικού Κανονισμού 20-1 είναι αποκαλυπτικό:
* Όποιο άτομο εντάσσεται στις τάξεις του Στρατού, υποχρεώνεται να δώσει τον πιο κάτω όρκο στη Σημαία και το Ιερό Ευαγγέλιο ή στα Ιερά Σύμβολα που πιστεύει καθένας
* Ο όρκος είναι η επίσημη υπόσχεση που δίνεται από αυτόν που ορκίζεται στα Εθνικά και θρησκευτικά Σύμβολα, ότι θα τηρεί πιστά, όσα περιλαμβάνονται στον όρκο. Από την υπόσχεση αυτή απαλλάσσεται αυτός που ορκίσθηκε, μετά την έξοδο του από τις τάξεις του Στρατού και την επάνοδο του στην ιδιωτική ζωή
* Οι υποχρεώσεις του όρκου αναλαμβάνονται αυτόματα χωρίς νέα ορκωμοσία, από όσους ανακαλούνται στην ενέργεια από την εφεδρεία ή επιστρατεύονται
* Όσοι εντάσσονται στο σώμα των Αξιωματικών, ορκίζονται, έστω και εάν προηγούμενα είχαν ορκισθεί σαν μαθητές παραγωγικών Σχολών ή σαν οπλίτες. Υπαξιωματικοί, που προάγονται σε Ανθυπασπιστές δεν ορκίζονται πάλι
Στρατιωτικός Όρκος
Ορκίζομαι να φυλάττω πίστιν εις την Πατρίδα.
Υπακοήν εις το Σύνταγμα, τους Νόμους και τα Ψηφίσματα του Κράτους.
Υποταγήν εις τους ανωτέρους μου,
να εκτελώ προθύμως και άνευ αντιλογίας τας διαταγας των.
Να υπερασπίζω, με πίστιν και αφοσίωσιν,
μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός μου, τας Σημαίας.
Να μην τας εγκαταλείπω, μηδέ να αποχωρίζομαι ποτέ απ'αυτών.
Να φυλάττω δε ακριβώς τους Στρατιωτικούς Νόμους,
και να διάγω εν γένει ως πιστός και φιλότιμος Στρατιώτης.
