Η νυχτερινή ενούρηση είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα προβλήματα των παιδιών και αποτελεί μια από τις συχνότερες διαταραχές ύπνου. Παρατηρείται περισσότερο στα αγόρια από ότι στα κορίτσια, τα οποία αποκτούν πιο νωρίς τον έλεγχο του νευρικού και μυϊκού συστήματος.
Η νυχτερινή ενούρηση είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να σας ανησυχήσει, όταν παρουσιάζεται και μετά την ηλικία των 3 ετών. Και αυτό γιατί στο τρίτο έτος ένα μέσο, φυσιολογικό παιδί έχει κατά κανόνα αποκτήσει έλεγχο της ούρησης.
Το παιδί σε αυτή την ηλικία αντιλαμβάνεται την πίεση που ασκεί το γέμισμα της ουροδόχου κύστης, καταλαβαίνει ότι αυτό είναι το προκαταρκτικό στάδιο για την ούρηση και έχει μάθει να ειδοποιεί τους γονείς του, ότι επιθυμεί να χρησιμοποιήσει το παιδικό δοχείο.
Τη νύχτα, κατά τη διάρκεια του ύπνου, το παιδί πρέπει να έχει μάθει μια ακόμη πιο σύνθετη σειρά ενεργειών. Το ουροποιητικό του σύστημα πρέπει να αντιδρά (ενώ το παιδί κοιμάται) με διαρκώς περισσότερη σύσφιξη των σφικτήρων μυών στην αυξανόμενη πίεση των νεφρών. Αν η πίεση αυτή είναι έντονη, τότε το παιδί θα ξυπνήσει, θα ουρήσει και θα ξανακοιμηθεί.
Όπως καταλαβαίνετε, είναι λίγο δύσκολο για κάποια παιδιά που συμπληρώνουν το τρίτο έτος της ηλικίας τους, να είναι απόλυτα ικανά να ασκήσουν τέτοιο έλεγχο κατά τη διάρκεια της νύχτας και ειδικά αν κοιμούνται βαθιά.
Μην περιμένετε λοιπόν αλάνθαστο έλεγχο, ακόμη και αν το παιδί σας έχει καταφέρει να συγκρατεί τα ούρα του το βράδυ. Όπως συμβαίνει με την απόκτηση κάθε καινούριας δεξιότητας, το παιδί αποκτά τον πλήρη έλεγχο σταδιακά. Πολλές φορές η ενούρηση ενδέχεται να σταματήσει προσωρινά (αν το παιδί πάει κατασκήνωση ή αν κοιμηθεί σε κάποιο άλλο σπίτι) και να ξαναρχίσει πάλι.
Επίσης, μη ξεχνάτε, ότι η νυχτερινή ενούρηση μπορεί να αποτελεί και ένα σύμπτωμα ενός γενικότερου προβλήματος άγχους. Παιδιά που κάνουν σωστή χρήση της τουαλέτας, μπορεί να αρχίσουν πάλι να “βρέχονται”, αν βιώνουν μεγάλες ψυχολογικές εντάσεις.
Τέλος, η ενούρηση μπορεί να είναι μέρος της γενικότερης παλινδρομικής αντίδρασης του παιδιού στον ερχομό ενός νέου αδελφού στην οικογένεια.
Τρόποι αντιμετώπισης:
Η ενούρηση ενδέχεται να έχει ξεκινήσει ως μια απλή υπόθεση λανθασμένης μάθησης. Το παιδί, για να αποκτήσει τις κατάλληλες δεξιότητες, πρέπει πάντα να “αμείβεται” για κάθε σωστή αντίδραση. Τα ψυχολογικά προβλήματα που μπορεί να συνοδεύουν την ενούρηση προστίθενται συχνά εκ των υστέρων, όταν το παιδί νιώθει ντροπή για τη μωρουδίστικη συμπεριφορά.
Επειδή μπορεί να οφείλεται και σε οργανικούς παράγοντες, που απαιτούν ουρολογική θεραπεία, πρέπει πάντα να παίρνετε τη συμβουλή του γιατρού.
Είτε η αιτία είναι οργανική είτε ψυχολογική, μη μαλώνετε ποτέ το παιδί.
Μην του δημιουργείτε ενοχές και μην το κάνετε να νιώθει μειονεκτικά.
Μην περιορίζετε τη λήψη υγρών από το παιδί αργά το απόγευμα και το βράδυ, γιατί έτσι το παιδί που βρέχεται θα δυσκολευτεί ακόμη περισσότερο να συγκρατηθεί, αφού δε θα έχει μάθει να το ελέγχει.
Αποφύγετε να το ξυπνάτε κατά τη διάρκεια της νύχτας για να ουρήσει. Δοκιμάστε επιβραβεύσεις και τιμωρίες που θα εξαναγκάσουν το παιδί να προσπαθήσει περισσότερο, ώστε να καταφέρει να ελέγξει τον εαυτό του.
Η νυχτερινή ενούρηση είναι ένα πρόβλημα που μπορεί να σας ανησυχήσει, όταν παρουσιάζεται και μετά την ηλικία των 3 ετών. Και αυτό γιατί στο τρίτο έτος ένα μέσο, φυσιολογικό παιδί έχει κατά κανόνα αποκτήσει έλεγχο της ούρησης.
Το παιδί σε αυτή την ηλικία αντιλαμβάνεται την πίεση που ασκεί το γέμισμα της ουροδόχου κύστης, καταλαβαίνει ότι αυτό είναι το προκαταρκτικό στάδιο για την ούρηση και έχει μάθει να ειδοποιεί τους γονείς του, ότι επιθυμεί να χρησιμοποιήσει το παιδικό δοχείο.
Τη νύχτα, κατά τη διάρκεια του ύπνου, το παιδί πρέπει να έχει μάθει μια ακόμη πιο σύνθετη σειρά ενεργειών. Το ουροποιητικό του σύστημα πρέπει να αντιδρά (ενώ το παιδί κοιμάται) με διαρκώς περισσότερη σύσφιξη των σφικτήρων μυών στην αυξανόμενη πίεση των νεφρών. Αν η πίεση αυτή είναι έντονη, τότε το παιδί θα ξυπνήσει, θα ουρήσει και θα ξανακοιμηθεί.
Όπως καταλαβαίνετε, είναι λίγο δύσκολο για κάποια παιδιά που συμπληρώνουν το τρίτο έτος της ηλικίας τους, να είναι απόλυτα ικανά να ασκήσουν τέτοιο έλεγχο κατά τη διάρκεια της νύχτας και ειδικά αν κοιμούνται βαθιά.
Μην περιμένετε λοιπόν αλάνθαστο έλεγχο, ακόμη και αν το παιδί σας έχει καταφέρει να συγκρατεί τα ούρα του το βράδυ. Όπως συμβαίνει με την απόκτηση κάθε καινούριας δεξιότητας, το παιδί αποκτά τον πλήρη έλεγχο σταδιακά. Πολλές φορές η ενούρηση ενδέχεται να σταματήσει προσωρινά (αν το παιδί πάει κατασκήνωση ή αν κοιμηθεί σε κάποιο άλλο σπίτι) και να ξαναρχίσει πάλι.
Επίσης, μη ξεχνάτε, ότι η νυχτερινή ενούρηση μπορεί να αποτελεί και ένα σύμπτωμα ενός γενικότερου προβλήματος άγχους. Παιδιά που κάνουν σωστή χρήση της τουαλέτας, μπορεί να αρχίσουν πάλι να “βρέχονται”, αν βιώνουν μεγάλες ψυχολογικές εντάσεις.
Τέλος, η ενούρηση μπορεί να είναι μέρος της γενικότερης παλινδρομικής αντίδρασης του παιδιού στον ερχομό ενός νέου αδελφού στην οικογένεια.
Τρόποι αντιμετώπισης:
Η ενούρηση ενδέχεται να έχει ξεκινήσει ως μια απλή υπόθεση λανθασμένης μάθησης. Το παιδί, για να αποκτήσει τις κατάλληλες δεξιότητες, πρέπει πάντα να “αμείβεται” για κάθε σωστή αντίδραση. Τα ψυχολογικά προβλήματα που μπορεί να συνοδεύουν την ενούρηση προστίθενται συχνά εκ των υστέρων, όταν το παιδί νιώθει ντροπή για τη μωρουδίστικη συμπεριφορά.
Επειδή μπορεί να οφείλεται και σε οργανικούς παράγοντες, που απαιτούν ουρολογική θεραπεία, πρέπει πάντα να παίρνετε τη συμβουλή του γιατρού.
Είτε η αιτία είναι οργανική είτε ψυχολογική, μη μαλώνετε ποτέ το παιδί.
Μην του δημιουργείτε ενοχές και μην το κάνετε να νιώθει μειονεκτικά.
Μην περιορίζετε τη λήψη υγρών από το παιδί αργά το απόγευμα και το βράδυ, γιατί έτσι το παιδί που βρέχεται θα δυσκολευτεί ακόμη περισσότερο να συγκρατηθεί, αφού δε θα έχει μάθει να το ελέγχει.
Αποφύγετε να το ξυπνάτε κατά τη διάρκεια της νύχτας για να ουρήσει. Δοκιμάστε επιβραβεύσεις και τιμωρίες που θα εξαναγκάσουν το παιδί να προσπαθήσει περισσότερο, ώστε να καταφέρει να ελέγξει τον εαυτό του.
