ΑΫΠΝΙΑ Παρουσιάζεται σε άτομα με ψυχολογικά προβλήματα και σε άτομα με πνευματική υπερκόπωση.
Υστερία
1) Πίεση θηλής αυτιών.
2) Χαστούκι. Ο ισχυρός πόνος επαναφέρει τους πάσχοντες.
ΛΙΠΟΘΥΜΙΑ Είναι η απώλεια αισθήσεως από στιγμιαία έλλειψη αίματος στον εγκέφαλο.
1) Τοποθέτηση ασθενούς υπτίως.
2) Ανασήκωμα των ποδιών .
3) Χαλάρωση γραβάτας.
4) Αμμωνία ή κολόνια
5) Ζεστός καφές ή τσάι
6) Ανάπαυση μετά την λιποθυμία.
ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
Συνήθως οφείλεται σε αιμορραγία από ρήξη αγγείου, από θρόμβωση ή εμβολή ή και μετά από κρανιοεγκεφαλική κάκωση.
Τοποθέτηση του κεφαλιού του πάσχοντος ψηλότερα από το
υπόλοιπο σώμα (μισοκαθισμένος) .
Τοποθέτηση κρύου επιθέματος ή παγοκύστης στο κεφάλι.
Πρόκληση εμετού.
Διακομιδή του αρρώστου στο νοσοκομείο.
Απαγορεύονται τα υπνωτικά, ηρεμιστικά φάρμακα χωρίς εντολή γιατρού.
ΚΩΛΙΚΟΣ (ΓΕΝΙΚΑ) Σαν κωλικός χαρακτηρίζεται ο οξύτατος πόνος που προέρχεται από σπασμό κοίλου σπλάχνου, τραυματισμό ή αιφνίδιο ερεθισμό.
Χορηγούνται σπασμολυτικά σε συνδυασμό με αναλγητικά φάρμακα.
Τοποθέτηση του αρρώστου σε θέση κάμψης.
Τοποθετούμε θερμό επίθεμα (θερμοφόρα ή ζεστή κεραμίδα ή τούβλο τυλιγμένο με ύφασμα Προσοχή χρειάζεται αν ο κωλικός είναι στην κοιλιά, πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι δεν υπάρχει διάτρηση ή αιμορραγία ή περιτονίτιδα (π.χ. οξεία σκωληκοειδίτιδα).
ΓΑΣΤΡΙΚΟΣ ΚΩΛΙΚΟΣ
Παρουσιάζονται κράμπες στο στομάχι, αίσθημα πίεσης στην κοιλία, χλωμό πρόσωπο και εφίδρωση.
Προκαλούμε εμετό με ζεστό νερό και αλάτι ή με χαμομήλι και λίγη σόδα ή ερεθίζοντας του τον οισοφάγο.
Δίνουμε λάβδανο.
Το διαιτολόγιο μετά θα πρέπει να είναι ελαφρύ και αυτό ώσπου να επανέλθει σιγά σιγά στο κανονικό.
Σκωληκοειδίτιδα Όταν πάθει κρίση σκωληκοειδίτιδας τοποθετούμε παγοκύστη στην κοιλιά. Τον διακομίζουμε στο νοσοκομείο. Αποφεύγουμε τα υγρά και τα παυσίπονα για να μην καλύψουν τα συμπτώματα.
ΜΥΪΚΗ ΚΡΑΜΠΑ Είναι η απότομη και επώδυνη συστολή ενός μυός, συνήθως συμβαίνει κατά την διάρκεια βαριάς σωματικής άσκησης (π.χ. κολύμβησης).
ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ
Διατείνουμε (τεντώνουμε)τον μυ που έπαθε την κράμπα.
Σε διάταση όπως βρίσκεται πιέζουμε τον μυ δυνατά στο πιο επώδυνο σημείο τουλάχιστον για δέκα δευτερόλεπτα (10").
Τοποθετούμε θερμό επίθεμα ή κάνουμε ζεστό μπάνιο ή κάνουμε μασάζ με θερμαντική αλοιφή.
ΚΕΡΑΥΝΟΠΛΗΞΙΑ Μόλις ο κεραυνός χτυπήσει κάποιον:
- Τον απομακρύνουμε από τον τόπο που έπεσε ο κεραυνός γιατί μπορεί να ξαναπέσει στο ίδιο σημείο πάλι.
Ξαπλώνουμε οριζόντια τον κεραυνόπληκτο απ' ευθείας στο έδαφος, του χαλαρώνουμε τα ρούχα και αφαιρούμε τα υποδήματα του.
Προσπαθούμε να του επαναφέρουμε τις αισθήσεις, δοκιμάζοντας εντριβές και ράντισμα νερού στο πρόσωπο.
Αν δεν συνέλθει πρέπει αμέσως να εφαρμόσουμε το φιλί της ζωής στόμα με στόμα, και την καρδιακή ανάληψη (μαλάξεις).
ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ ΤΟΝ ΣΦΥΓΜΟ
Με τις άκρες των δακτύλων {δείκτη, μέσου και παράμεσου ) και ποτέ με τον αντίχειρα
- Τα τοποθετούμε από την εσωτερική πλευρά του πήχη από την μεριά του αντίχειρα. Λίγο πιο κεντρικά από το κοκαλάκι που εξέχει στον καρπό και λίγο προς το μέσο προς τους τένοντες.
Πιέζουμε σταθερά τόσο όσο να αισθανθούμε το σφυγμό, όχι όμως τόσο πολΰ ώστε να τον σταματήσουμε.
Ελέγχουμε τον αριθμό των σφίξεων ανά λεπτό, την ένταση και την κανονικότητα τους.
0 φυσιολογικός αριθμός σφίξεων ανά λεπτό σε ενήλικους σε ηρεμία είναι 60 έως 90 και όσο πιο γυμνασμένος είναι κάποιος τόσο πιο μικρό αριθμό σφίξεων έχει. Ενώ στα βρέφη είναι 120 σφυγμοί ανά λεπτό ώσπου να ενηλικιωθούν .
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ Συνήθως γίνεται μετά από ισχυρό χτύπημα, τα σημάδια που θα μας κάνουν να ανησυχήσουμε θα είναι:
Εμετός χρώματος ίδιο με του καφέ,
βήχει και τα πτύελα περιέχουν αίμα,
τα κόπρανα του είναι μαύρα με αίμα,
είναι ωχρός με ψυχρό γλοιώδες δέρμα,
έχει γρήγορο και αδύνατο σφυγμό,
τον κατέχει ανησυχία, αισθάνεται φόβο, έχει ελαφρύ πονοκέφαλο και νοητική σύγχυση.
Δίψα.
Τότε θα πρέπει να κάνουμε τα εξής:
Διατηρούμε ανοιχτούς τους αεραγωγούς, και αν χρειάζεται κάνουμε αναπνευστική ανάκτηση (τεχνική αναπνοή). Ξαπλώνουμε τον άρρωστο. Σηκώνουμε τα πόδια του εκτός κι αν είναι λιπόθυμος ή έχει σοβαρούς τραυματισμούς στο κεφάλι και στην σπονδυλική στήλη. Οπότε τον τοποθετούμε σε πλάγια κατάκλιση με το κεφάλι σε ελαφρά έκταση για να προλάβουμε το σοκ ή τον εμετό. Αν υπάρχει πρόβλημα στην αναπνοή ανασηκώνουμε το κεφάλι του και τους ώμους του ελαφρά, (για να διατηρηθούν οι αεραγωγοί ανοιχτοί).
Αν αυξηθεί ο πόνος χαμηλώνουμε τα πόδια. Τον κρατούμε ζεστό και αναπαυτικά.
Ζητάμε ιατρική βοήθεια.
Σπασμοί Οι σπασμοί συνήθως οφείλονται σε επιληψία. Δεν είναι τίποτα το επικίνδυνο και με ιατρική βοήθεια μπορεί να προληφθούν ή να περιορίσουν την συχνότητα τους. Ο μόνος κίνδυνος που υπάρχει είναι αν συμβούν καθώς το άτομο οδηγεί ή αν χτυπήσει όπως πέφτει στο πάτωμα .
- Για να μην χτυπήσει ο ασθενής θα πρέπει να έχει ελεύθερο χώρο και τίποτα να μη του εμποδίσει τις κινήσεις του γιατί μπορεί να τραυματιστεί. Δεν υπάρχει ο κίνδυνος να δαγκώσει την γλώσσα του και γι' αυτό δεν είναι απαραίτητο να βάλουμε μαντήλι στο στόμα του και ιδιαίτερα απαγορεύεται η τοποθέτηση του χεριού μας στο στόμα του γιατί το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να πονέσει το χέρι μας.
Συνήθως μετά τους σπασμούς ο άρρωστος χάνει τις αισθήσεις του. Τότε πρέπει να τον γυρίσουμε πλάγια με ανυψωμένο το κεφάλι του σε μικρή έκταση ώστε να είναι ελεύθερη η αναπνευστική οδός και ν' αποφευχθεί ο εμετός, όταν συνέλθει πρέπει να μείνει ήρεμος και ήσυχος για ένα χρονικό διάστημα.
Υστερία
1) Πίεση θηλής αυτιών.
2) Χαστούκι. Ο ισχυρός πόνος επαναφέρει τους πάσχοντες.
ΛΙΠΟΘΥΜΙΑ Είναι η απώλεια αισθήσεως από στιγμιαία έλλειψη αίματος στον εγκέφαλο.
1) Τοποθέτηση ασθενούς υπτίως.
2) Ανασήκωμα των ποδιών .
3) Χαλάρωση γραβάτας.
4) Αμμωνία ή κολόνια
5) Ζεστός καφές ή τσάι
6) Ανάπαυση μετά την λιποθυμία.
ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ
Συνήθως οφείλεται σε αιμορραγία από ρήξη αγγείου, από θρόμβωση ή εμβολή ή και μετά από κρανιοεγκεφαλική κάκωση.
Τοποθέτηση του κεφαλιού του πάσχοντος ψηλότερα από το
υπόλοιπο σώμα (μισοκαθισμένος) .
Τοποθέτηση κρύου επιθέματος ή παγοκύστης στο κεφάλι.
Πρόκληση εμετού.
Διακομιδή του αρρώστου στο νοσοκομείο.
Απαγορεύονται τα υπνωτικά, ηρεμιστικά φάρμακα χωρίς εντολή γιατρού.
ΚΩΛΙΚΟΣ (ΓΕΝΙΚΑ) Σαν κωλικός χαρακτηρίζεται ο οξύτατος πόνος που προέρχεται από σπασμό κοίλου σπλάχνου, τραυματισμό ή αιφνίδιο ερεθισμό.
Χορηγούνται σπασμολυτικά σε συνδυασμό με αναλγητικά φάρμακα.
Τοποθέτηση του αρρώστου σε θέση κάμψης.
Τοποθετούμε θερμό επίθεμα (θερμοφόρα ή ζεστή κεραμίδα ή τούβλο τυλιγμένο με ύφασμα Προσοχή χρειάζεται αν ο κωλικός είναι στην κοιλιά, πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι δεν υπάρχει διάτρηση ή αιμορραγία ή περιτονίτιδα (π.χ. οξεία σκωληκοειδίτιδα).
ΓΑΣΤΡΙΚΟΣ ΚΩΛΙΚΟΣ
Παρουσιάζονται κράμπες στο στομάχι, αίσθημα πίεσης στην κοιλία, χλωμό πρόσωπο και εφίδρωση.
Προκαλούμε εμετό με ζεστό νερό και αλάτι ή με χαμομήλι και λίγη σόδα ή ερεθίζοντας του τον οισοφάγο.
Δίνουμε λάβδανο.
Το διαιτολόγιο μετά θα πρέπει να είναι ελαφρύ και αυτό ώσπου να επανέλθει σιγά σιγά στο κανονικό.
Σκωληκοειδίτιδα Όταν πάθει κρίση σκωληκοειδίτιδας τοποθετούμε παγοκύστη στην κοιλιά. Τον διακομίζουμε στο νοσοκομείο. Αποφεύγουμε τα υγρά και τα παυσίπονα για να μην καλύψουν τα συμπτώματα.
ΜΥΪΚΗ ΚΡΑΜΠΑ Είναι η απότομη και επώδυνη συστολή ενός μυός, συνήθως συμβαίνει κατά την διάρκεια βαριάς σωματικής άσκησης (π.χ. κολύμβησης).
ΠΡΩΤΕΣ ΒΟΗΘΕΙΕΣ
Διατείνουμε (τεντώνουμε)τον μυ που έπαθε την κράμπα.
Σε διάταση όπως βρίσκεται πιέζουμε τον μυ δυνατά στο πιο επώδυνο σημείο τουλάχιστον για δέκα δευτερόλεπτα (10").
Τοποθετούμε θερμό επίθεμα ή κάνουμε ζεστό μπάνιο ή κάνουμε μασάζ με θερμαντική αλοιφή.
ΚΕΡΑΥΝΟΠΛΗΞΙΑ Μόλις ο κεραυνός χτυπήσει κάποιον:
- Τον απομακρύνουμε από τον τόπο που έπεσε ο κεραυνός γιατί μπορεί να ξαναπέσει στο ίδιο σημείο πάλι.
Ξαπλώνουμε οριζόντια τον κεραυνόπληκτο απ' ευθείας στο έδαφος, του χαλαρώνουμε τα ρούχα και αφαιρούμε τα υποδήματα του.
Προσπαθούμε να του επαναφέρουμε τις αισθήσεις, δοκιμάζοντας εντριβές και ράντισμα νερού στο πρόσωπο.
Αν δεν συνέλθει πρέπει αμέσως να εφαρμόσουμε το φιλί της ζωής στόμα με στόμα, και την καρδιακή ανάληψη (μαλάξεις).
ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΡΕΤΕ ΤΟΝ ΣΦΥΓΜΟ
Με τις άκρες των δακτύλων {δείκτη, μέσου και παράμεσου ) και ποτέ με τον αντίχειρα
- Τα τοποθετούμε από την εσωτερική πλευρά του πήχη από την μεριά του αντίχειρα. Λίγο πιο κεντρικά από το κοκαλάκι που εξέχει στον καρπό και λίγο προς το μέσο προς τους τένοντες.
Πιέζουμε σταθερά τόσο όσο να αισθανθούμε το σφυγμό, όχι όμως τόσο πολΰ ώστε να τον σταματήσουμε.
Ελέγχουμε τον αριθμό των σφίξεων ανά λεπτό, την ένταση και την κανονικότητα τους.
0 φυσιολογικός αριθμός σφίξεων ανά λεπτό σε ενήλικους σε ηρεμία είναι 60 έως 90 και όσο πιο γυμνασμένος είναι κάποιος τόσο πιο μικρό αριθμό σφίξεων έχει. Ενώ στα βρέφη είναι 120 σφυγμοί ανά λεπτό ώσπου να ενηλικιωθούν .
ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ Συνήθως γίνεται μετά από ισχυρό χτύπημα, τα σημάδια που θα μας κάνουν να ανησυχήσουμε θα είναι:
Εμετός χρώματος ίδιο με του καφέ,
βήχει και τα πτύελα περιέχουν αίμα,
τα κόπρανα του είναι μαύρα με αίμα,
είναι ωχρός με ψυχρό γλοιώδες δέρμα,
έχει γρήγορο και αδύνατο σφυγμό,
τον κατέχει ανησυχία, αισθάνεται φόβο, έχει ελαφρύ πονοκέφαλο και νοητική σύγχυση.
Δίψα.
Τότε θα πρέπει να κάνουμε τα εξής:
Διατηρούμε ανοιχτούς τους αεραγωγούς, και αν χρειάζεται κάνουμε αναπνευστική ανάκτηση (τεχνική αναπνοή). Ξαπλώνουμε τον άρρωστο. Σηκώνουμε τα πόδια του εκτός κι αν είναι λιπόθυμος ή έχει σοβαρούς τραυματισμούς στο κεφάλι και στην σπονδυλική στήλη. Οπότε τον τοποθετούμε σε πλάγια κατάκλιση με το κεφάλι σε ελαφρά έκταση για να προλάβουμε το σοκ ή τον εμετό. Αν υπάρχει πρόβλημα στην αναπνοή ανασηκώνουμε το κεφάλι του και τους ώμους του ελαφρά, (για να διατηρηθούν οι αεραγωγοί ανοιχτοί).
Αν αυξηθεί ο πόνος χαμηλώνουμε τα πόδια. Τον κρατούμε ζεστό και αναπαυτικά.
Ζητάμε ιατρική βοήθεια.
Σπασμοί Οι σπασμοί συνήθως οφείλονται σε επιληψία. Δεν είναι τίποτα το επικίνδυνο και με ιατρική βοήθεια μπορεί να προληφθούν ή να περιορίσουν την συχνότητα τους. Ο μόνος κίνδυνος που υπάρχει είναι αν συμβούν καθώς το άτομο οδηγεί ή αν χτυπήσει όπως πέφτει στο πάτωμα .
- Για να μην χτυπήσει ο ασθενής θα πρέπει να έχει ελεύθερο χώρο και τίποτα να μη του εμποδίσει τις κινήσεις του γιατί μπορεί να τραυματιστεί. Δεν υπάρχει ο κίνδυνος να δαγκώσει την γλώσσα του και γι' αυτό δεν είναι απαραίτητο να βάλουμε μαντήλι στο στόμα του και ιδιαίτερα απαγορεύεται η τοποθέτηση του χεριού μας στο στόμα του γιατί το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να πονέσει το χέρι μας.
Συνήθως μετά τους σπασμούς ο άρρωστος χάνει τις αισθήσεις του. Τότε πρέπει να τον γυρίσουμε πλάγια με ανυψωμένο το κεφάλι του σε μικρή έκταση ώστε να είναι ελεύθερη η αναπνευστική οδός και ν' αποφευχθεί ο εμετός, όταν συνέλθει πρέπει να μείνει ήρεμος και ήσυχος για ένα χρονικό διάστημα.
