Καταστάσεις(σημεία) του νεογνού που προκαλούν ανησυχία στους γονείς
Η παιδίατρος Κατερίνα Ζερβού, μας παρουσίαζει τις καταστάσεις(σημεία) του νεογνού που προκαλούν ανησυχία στους γονείς.
ΜΟΓΓΟΛΟΕΙΔΕΙΣ ΚΗΛΙΔΕΣ: Είναι ποικίλου μεγέθους και σχήματος μελανοκύανες επίπεδες κηλίδες.
Εντοπίζονται συχνότερα στην οσφυοιερή χώρα και τους γλουτούς, ενώ σπανιότερα εμφανίζονται στο πρόσωπο στους ώμους και στα άνω άκρα.
Εμφανίζονται από τη γέννηση και οφείλονται σε διήθηση των βαθύτερων στιβάδων του χορίου από μελανοκύτταρα. Είναι συχνότερες στην ασιατική, μαύρη φυλή και σε μελαχρινά άτομα.
Δεν απαιτείται θεραπεία και εξαφανίζονται στην παιδική ηλικία.
ΤΟΞΙΚΟ ΕΡΥΘΗΜΑ: Είναι καλοήθες παροδικό εξάνθημα άγνωστης αιτιολογίας που αυτοιάται.
Εμφανίζεται 2-3 ημέρες μετά τη γέννηση και εξαφανίζεται μερικές μέρες αργότερα(σε 15-20 περίπου μέρες).
Χαρακτηρίζεται από διάσπαρτες ερυθρές κηλίδες διαμέτρου 5-15mm με μικρή κιτρινωπή ή λευκωπή βλατίδα στο κέντρο. Το εξάνθημα εντοπίζεται κυρίως στο κορμό στους γλουτούς καθώς στο πρόσωπο και στα άκρα.
Δεν έχει παθολογική σημασία και δεν απαιτείται θεραπεία.
Τα ΚΕΧΡΙΑ(MILIA): Είναι πολλές λευκές ή κίτρινες κύστεις διαμέτρου 1mm, οι οποίες εντοπίζονται στο πρόσωπο ιδίως στη μύτη, στη κάτω γνάθο και στο μέτωπο.
Οφείλονται σε απόφραξη του σμηγματογόνου πόρου από σμήγμα,εξαφανίζονται την 3η-4η εβδομάδα ζωής.
Είναι άνευ παθολογικής σημασίας και δεν χρειάζονται θεραπεία.
Η ΙΔΡΩΑ(MILIARIA): Οφείλεται σε απόφραξη του εκφορητικού πόρου των ιδρωτοποιών αδένων από κερατίνη.
Διακρίνεται σε λευκή ιδρώα(επιπολής απόφραξη χωρίς στοιχεία φλεγμονής) και σε ερυθρά ιδρώα(απόφραξη στο βάθος του πόρου με στοιχεία φλεγμονής).
Χαρακτηρίζεται από μικροσκοπικές φυσαλίδες στο πρόσωπο, το λαιμό και το σώμα.
Εμφανίζεται συνήθως όταν το νεογνό είναι σε θερμό και υγρό περιβάλλον.
Θεραπεία είναι η αποφυγή της εφίδρωσης(ελαφρός ρουχισμός, συχνά δροσερά μπάνια, κλιματισμός).
ΝΕΟΓΝΙΚΗ ΑΚΜΗ :Εμφανίζεται από τη γέννηση και υποχωρεί το 3ο μήνα ζωής, πιο συχνή στα αγόρια και οφείλεται σε διέγερση των σμηγματογόνων αδένων από τις ορμόνες της μητέρας που περνούν στο έμβρυο από το πλακούντα.
Η ακμή αυτή εμφανίζεται στο πρόσωπο του νεογνού σαν μικρά κόκκινα σπυράκια κυρίως στο μέτωπο και στα μάγουλα, στο θώρακα και στη πλάτη.
Εμφανίζεται μέσα στις πρώτες 3 εβδομάδες της ζωής και εξαφανίζεται χωρίς θεραπεία τις επόμενες εβδομάδες.
ΣΜΗΓΜΑΤΟΡΡΟΙΚΗ ΔΕΡΜΑΤΙΤΙΔΑ(ΝΙΝΙΔΑ): Είναι πολύ συχνή δερματοπάθεια της βρεφικής ηλικίας.
Εμφανίζεται στο 2ο έως 4ο μήνα ζωής και εντοπίζεται στο τριχωτό της κεφαλής ,στα φρύδια, στη περιοχή πίσω από τα αυτιά, στις πτυχές(λαιμό, μασχάλη, μηρογεννητικές πτυχές).
Η αιτία είναι άγνωστη ,πιθανολογείται ότι οφείλεται σε παροδική υπερλειτουργία των σμηγματογόνων αδένων και υπερέκκριση σμήγματος, ενοχοποιείται και ο ζυμομύκης Pityrosporum ovale.
Η νινίδα χαρακτηρίζεται από λιπαρό δέρμα και ερυθροκίτρινες λιπαρές ξηρές πλάκες με έντονη απολέπιση. Υποχωρεί σε 3-4 εβδομάδες.
Για την αντιμετώπιση της, εκείνο που βοηθά είναι η τοπική χρήση ελαιόλαδου, το συχνό λούσιμο των μαλλιών με ειδικό, ή απλό βρεφικό σαμπουάν και το μαλακό κτένισμα.
Δεν συνιστάται το έντονο τρίψιμο ή το ξύσιμο για την απομάκρυνση των πλακών διότι μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό ή μόλυνση.
ΙΚΤΕΡΟΣ: Σχεδόν όλα τα νεογνά παρουσιάζουν ίκτερο(κίτρινη χροιά δέρματος και βλεννογόνων που οφείλεται στη αυξημένη συγκέντρωση χολερυθρίνης).
Ο φυσιολογικός ίκτερος εμφανίζεται τη 2η-3η ημέρα ζωής αυξάνει λίγο τις επόμενες μέρες και υποχωρεί.
Ο ίκτερος που εμφανίζεται στο πρώτο 24ωρο με απότομη αύξηση της χολερυθρίνης ή είναι παρατεταμένος(διάρκεια περισσότερο από 20 μέρες) αποτελεί παθολογικό εύρημα και χρειάζεται διερεύνηση.
Ο μητρικός θηλασμός, μπορεί να παρατείνει τον φυσιολογικό ίκτερο για μερικές μέρες ή εβδομάδες.
Δεν χρειάζεται να διακοπεί ο μητρικός θηλασμός.
ΥΠΕΡΤΡΙΧΩΣΗ: Τα μωρά γεννιούνται με ποικίλες ποσότητες τριχοφυΐας στο σώμα τους, που λέγεται εμβρυϊκό χνούδι (Lanugo).
Μερικά μωρά έχουν μόνο ένα απαλό χνούδι, ενώ άλλα έχουν πυκνή τριχοφυΐα, στο μέτωπο στους ώμους και στο κάτω μέρος της ράχης τους.
Και οι δύο περιπτώσεις είναι φυσιολογικές και η τριχοφυΐα αυτή συνήθως εξαφανίζεται σε μερικές εβδομάδες ή μήνες.
ΣΜΗΓΜΑ: Το δέρμα του μωρού όταν γεννηθεί, είναι καλυμμένο με ένα υγρό που λέγεται αμνιακό υγρό.
Είναι μέσα σε αυτό το υγρό, που για 9 μήνες «κολυμπούσε» όταν ήταν μέσα στη μήτρα της μητέρας του. Τα περισσότερα είναι καλυμμένα, είτε ολόκληρα είτε σε ορισμένα σημεία με μια λευκή λιπαρή ουσία, το εμβρυικό σμήγμα (vernix caseosa).
Αυτό έχει πολλές προστατευτικές ιδιότητες, αφού αποτελεί φυσικό φραγμό κατά των μικρομολύνσεων του δέρματος.
ΞΗΡΟΔΕΡΜΙΑ: Εμφανίζεται πιο συχνά στο παρατασικό νεογνό.
Το δέρμα του νεογέννητου είναι πιθανό, τις πρώτες ημέρες ή και εβδομάδες, να είναι ξηρό και να ξεφλουδίζει.
Αυτό δεν σημαίνει πως έχει κάποιο έκζεμα ή πως έχει γεννηθεί με ξηρό τύπο δέρματος.
Η κατάσταση αυτή δεν είναι μόνιμη και σύντομα θα βελτιωθεί είτε μόνη της είτε με τη χρήση ενυδατικών κρεμών.
ΚΑΦΕΓΑΛΑΚΤΟΧΡΟΕΣ ΚΗΛΙΔΕΣ(CAFE AU LAIT SPOTS):Περίπου 10-20% των παιδιών έχουν μια ή περισσότερες καφεοειδείς κηλίδες.
Εμφανίζονται με τη γέννηση και αυξάνουν σε μέγεθος με την ηλικία.
Όταν είναι πολλές(περισσότερες από 6) ή όταν είναι μια μεγάλη με διάμετρο πάνω από 6 εκ. μπορεί να αποτελούν ένδειξη νευρινωμάτωσης(νόσος Von Recklinghausen)η οποία πρέπει να αποκλειστεί.
ΧΡΩΜΑ ΔΕΡΜΑΤΟΣ: Αμέσως μετά τον τοκετό, το χρώμα του νεογνού μπορεί να είναι μελανό. Μετά τις πρώτες αναπνοές θα γίνει κόκκινο και μετά ροδαλό.
Όταν κλαίει μπορεί να μελανιάζει γύρω από το στόμα χωρίς καμιά σημασία.
Μπορεί επίσης, οι παλάμες και τα πέλματα να είναι μελανιασμένα (κυανωτικά) και πιο κρύα από το υπόλοιπο σώμα.
Αυτό οφείλεται στο ότι η αιμάτωση στα σημεία αυτά είναι λιγότερη, λόγω της ευαισθησίας των αγγείων στις αλλαγές της θερμοκρασίας και της σύσπασης τους και είναι άνευ σημασίας.
ΤΣΙΜΠΗΜΑΤΑ Η ΔΑΓΚΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΡΓΟΥ (Storkbites Haemangioma): Τα αιμαγγειώματα αυτά εμφανίζονται σαν κόκκινα σημάδια στα βλέφαρα,στο μέτωπο και σβέρκο (θέση από την οποία «έπιασε ο πελαργός» το μωρό σας με το στόμα του για να σας το φέρει στο σπίτι).
Εμφανίζονται σε ανοιχτόχρωμα παιδιά. Δεν χρειάζεται οποιαδήποτε θεραπεία και συνήθως εξαφανίζονται μετά τους 12 μήνες.
ΑΙΜΑΓΓΕΙΩΜΑΤΑ :Τα αιμαγγειώματα οφείλονται σε μια άτακτη ανάπτυξη μικρών αγγείων σε διάφορα μέρη του σώματος.
Αιμαγγειώματα μπορεί να εμφανίζουν 10-12% των βρεφών. Από αυτά 30% υπάρχουν από τη γέννηση και 70% αναπτύσσονται κατά τις πρώτες εβδομάδες της ζωής.
Μεγαλύτερη συχνότητα παρουσιάζεται στα κορίτσια (3:1). Αν και δεν κληρονομούνται αναφέρεται οικογενειακή προδιάθεση στο 10% των περιπτώσεων.
Τα αιμαγγειώματα κατατάσσονται σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με την ιστολογική υφή και την εμφάνιση τους. Έτσι έχουμε τα τριχοειδικά, τα σηραγγώδη, τα επιφανειακά(επιπολής), τα βαθειά και τα μεικτά.
Τα πιο συνηθισμένα είναι τα επίπεδα και τα είδη φράουλας.
Τα απλά, ροδαλά επίπεδα αιμαγγειώματα εμφανίζονται συνήθως στα βλέφαρα, στο άνω χέιλος ,στη μύτη είναι χωρίς παθολογική σημασία και είναι συνήθως παροδικά.
50% των επιπολής αιμαγγειωμάτων υποστρέφουν στην ηλικία των 5 χρονών και 90% στην ηλικία των 9 χρονών χωρίς να αφήσουν κατάλοιπα.
Τα τριχοειδικά αιμαγγειώματα με τη πάροδο του χρόνου αποκτούν εντονότερο χρώμα, εντοπίζονται στον κορμό και στο πρόσωπο και μπορεί να συνδυάζονται με ενδοκράνιες αγγειακές δυσπλασίες και σπασμούς.
Τα σηραγγώδη αιμαγγειώματα αυξάνονται σε μέγεθος μέχρι την ηλικία 6-8 μηνών και υποστρέφουν μέχρι την ηλικία 12-24 μηνών.
Συνήθως δεν απαιτείται θεραπεία παρά μόνο στη περίπτωση επιπλοκών(αιμορραγία, σοβαρή δυσμορφία η προκαλούν πιεστικά φαινόμενα)
Θεραπεία:
Συνεχής ή διαλείπουσα μηχανική πίεση.
Χειρουργική αφαίρεση.
Εναλλασσόμενο παλμικό Laser.
Τοπική έγχυση ή συστηματική χορήγηση κορτικοστεροειδών.
Ιντερφερόνη-α.
ΠΡΟΚΕΦΑΛΗ: Είναι ένα διάχυτο οίδημα (πρήξιμο) των μαλακών μορίων στην κορυφή του κεφαλιού, και οφείλεται στην πίεση που δέχεται κατά τη διάρκεια του φυσιολογικού τοκετού, ιδίως όταν αυτός είναι παρατεταμένος. Εμφανίζεται αμέσως μετά τη γέννηση και υποχωρεί τις επόμενες μέρες.
ΚΕΦΑΛΑΙΜΑΤΩΜΑ: Είναι μια μαλακή διόγκωση συνήθως στη μια πλευρά του κεφαλιού.
Πιο σπάνια αφορά και τις δύο πλευρές του κρανίου. Οφείλεται στη συλλογή αίματος κάτω από το περιόστεο,
κυρίως αν στον τοκετό χρησιμοποιήθηκε εμβρυουλκός(βεντούζα).
Εμφανίζεται 1-2 ημέρες μετά τον τοκετό δεν απαιτείται θεραπεία και υποχωρεί σε μερικές μέρες.
ΟΦΘΑΛΜΟΙ ΚΑΙ ΒΛΕΦΑΡΑ : Τα μάτια ανοίγουν αυτόματα μετά τη γέννηση, τα βλέφαρα του είναι οιδηματώδη (φουσκωμένα).
Στη πραγματικότητα το οίδημα αφορά όλο το σώμα.
Το οίδημα αυτό, τις επόμενες μέρες αποβάλλεται, γι' αυτό εξάλλου το νεογνό χάνει βάρος τις πρώτες μέρες της ζωής του.
Η ίριδα είναι υπόχρωμη και αποκτά το τελικό χρώμα μετά την ηλικία 6 μηνών.
ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ ΤΟΥ ΣΚΛΗΡΟΥ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ :Συχνά μετά από ένα τοκετό παρατηρούνται μικρές αιμορραγίες στο άσπρο των ματιών. Οφείλονται στη ρήξη τριχοειδών αγγείων κατά τον τοκετό. Δεν χρειάζεται θεραπεία ,εξαφανίζονται σε μερικές μέρες.
ΣΤΡΑΒΙΣΜΟΣ: Τους πρώτους 3-4 μήνες ζωής συνήθως είναι φυσιολογικός και οφείλεται σε ανωριμότητα των οφθαλμικών μυών. Υποχωρεί σταδιακά από μόνος του και δε χρειάζεται εραπεία. Αν ο στραβισμός επιμένει μετά τον 6ο μήνα χρειάζεται αξιολόγηση ή και αντιμετώπιση από Παιδοοφθαλμίατρο.
ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΡΙΝΟΔΑΚΡΥΙΚΟΥ ΠΟΡΟΥ-ΔΑΚΡΥΡΡΟΙΑ: Είναι συχνό πρόβλημα που συμβαίνει σε ποσοστό μέχρι και 20% των νεογνών. Ο ρινοδακρυϊκός πόρος είναι ένας μικρός σωλήνας που παροχετεύει τα δάκρυα από τα μάτια στη μύτη, όταν υπάρχει απόφραξη παρεμποδίζεται η παροχέτευση των δακρύων στο ρινοφάρυγγα με αποτέλεσμα το μωρό να παρουσιάζει δακρύρροια και βλεννοπυώδες έκκριμα και το δέρμα γύρω από τα βλέφαρα μπορεί να είναι κόκκινο.
Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται 2-6 εβδομάδες μετά τη γέννηση.
Στις περισσότερες περιπτώσεις(60-70%) η πάθηση αυτοιάται μέσα στους πρώτους 6 μήνες ή μέχρι το χρόνο.
Σε αυτό το διάστημα γίνεται από τους γονείς τακτίκος καθαρισμός από τις εκκρίσεις καθώς και μαλάξεις στο δέρμα της περιοχής του δακρυικού σάκου(τις οποίες θα επιδείξει στους γονείς ο παιδίατρος).
Αν τα συμπτώματα παραμένουν μετά το χρόνο χρειάζεται εκτίμηση και χειρουργική αποκατάσταση από οφθαλμίατρο.
ΟΦΘΑΛΜΙΑ ΤΩΝ ΝΕΟΓΝΩΝ: Εμφανίζεται τη πρώτη εβδομάδα της ζωής και οφείλεται σε μόλυνση των ματιών όταν το νεογνό περνά δια μέσου του κόλπου,που όπως είναι γνωστό περιέχει πολλά μικρόβια.
Τα βλέφαρα έχουν οίδημα, κολλούν και υπάρχουν εκκρίσεις πύου από τα μάτια.
Η κατάσταση αυτή υποχωρεί με τον καθαρισμό των βλεφάρων με χαμομήλι και τη χορήγηση αντιβιοτικών αλοιφών ή σταγόνων. Εάν επιμένει πιθανό να υπάρχει απόφραξη του ρινοδακρυϊκού πόρου.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΟΕΙΔΕΙΣ ΚΥΣΤΕΙΣ(ΤΟΥ EPSTEIN): Είναι μικρές λευκωπές δερμοειδείς κύστεις στην υπερώα.
Είναι φυσιολογικό εύρημα.
ΝΕΟΓΝΙΚΑ ΔΟΝΤΙΑ: Σε σπάνιες περιπτώσεις υπάρχουν δόντια από τη γέννηση, συνήθως οι κάτω μέσοι κοπτήρες. Θα πρέπει να αφαιρούνται λόγω κινδύνου τραυματισμού και εισρόφησης.
Εάν τα νεογνικά δόντια είναι τα κανονικά, είναι συνήθως γερά και πιο μεγάλα και δεν πρέπει να αφαιρεθούν διότι κρατούν το χώρο για τα μόνιμα που αρχίζουν να ανατέλλουν μετά την ηλικία των 5-6 χρονών.
ΣΤΟΜΑΤΙΤΙΔΑ: Εμφανίζεται με λευκές πλάκες που μοιάζουν με πήγματα γάλακτος στη γλώσσα και στο βλεννογόνο του στόματος. Οφείλεται σε λοίμωξη της στοματικής κοιλότητας από το μύκητα Candida Albicans.
Συνήθως εμφανίζεται σε υγιή νεογνά που σιτίζονται με τεχνητή διατροφή όταν δεν αποστειρώνονται καλά τα Θήλαστρα.
Θεραπεία: τοπική εφαρμογή γέλης μικοναζόλης.
ΚΟΝΤΟΣ ΧΑΛΙΝΟΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ: Συνιστάται διατομή (κόψιμο) όταν επηρεάζει τη σίτιση ή την ομιλία του παιδιού.
ΦΤΑΡΝΙΣΜΑ: Φυσιολογική κατάσταση τις πρώτες εβδομάδες ζωής.
Οφείλεται στη μεγάλη ευαισθησία του ρινικού βλεννογόνου που ερεθίζεται από τη παραμικρή σκόνη, μυρωδιά η βλέννα.
ΡΕΨΙΜΟ: Οφείλεται στην κατάποση αέρα, κυρίως κατά τη σίτιση με μπιμπερό και όταν το μωράκι τρώει λαίμαργα.
Βοηθήστε το να ρευτεί στο μέσον της σίτισης και πάντα στο τέλος, πριν το βάλετε για ύπνο.
ΛΟΞΥΓΚΑΣ: Είναι μια φυσιολογική κατάσταση κατά τις πρώτες εβδομάδες, ή μήνες της ζωής, εμφανίζεται συνήθως μετά το φαγητό, διαρκεί λίγα λεπτά έως μισή ώρα, και υποχωρεί αυτόματα με αλλαγή της θέσης του μωρού.
ΒΡΕΦΙΚΟΙ ΚΟΛΙΚΟΙ: Εκδηλώνονται συνήθως σε βρέφη 2-3 βδομάδων και υποχωρούν μετά την ηλικία των τριών μηνών. Τα τυπικά επεισόδια εμφανίζονται αργά το απόγευμα ή το βράδυ αλλά είναι δυνατό να παρατηρούνται οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Αντιμετώπιση: Κάνετε απαλό μασάζ με κυκλικές κινήσεις στη κοιλιά του μωρού σας, ταΐζετε το μωρό σε ήρεμο, χαλαρό περιβάλλον, βοηθήστε το μωρό σας να ρευτεί μετά από κάθε γεύμα.
ΑΝΑΓΩΓΕΣ: Τα περισσότερα βρέφη παρουσιάζουν μικρού βαθμού γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.
Δηλαδή βγάζουν λίγο γάλα, είτε την ώρα που ρεύονται, είτε την ώρα που είναι στο κρεβατάκι τους.
Δεν αποκλείεται λίγο γάλα να βγει και από τη μύτη.
Υποχωρεί σταδιακά μέχρι τον 6ο μήνα.
ΤΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΒΡΕΦΩΝ: Χαρακτηρίζεται από έντονη αντίδραση του βρέφους σε ερεθίσματα(πχ. θόρυβος) με αποτέλεσμα να κάνουν τρομώδεις κινήσεις των άκρων και της γνάθου. Συνιστάται ήρεμο περιβάλλον και αποφυγή ερεθισμάτων. Είναι φυσιολογικό και εξαφανίζεται σε λίγες εβδομάδες.
ΑΝΑΠΝΟΗ: Η φυσιολογική αναπνευστική συχνότητα είναι 40-60 αναπνοές το λεπτό.
Η αναπνοή τους, και ιδιαίτερα στα πρόωρα, μπορεί να είναι περιοδική(μερικές φορές μπορεί να αναπνέουν γρήγορα και άλλες αργά). Τα τελειόμηνα νεογνά αναπνέουν πιο ρυθμικά.
ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΜΑΣΤΩΝ: Σε μερικά νεογνά 3-5 μέρες μετά τη γέννηση παρατηρείται αμφοτερόπλευρη διόγκωση μαστών. Είναι μια παροδική φυσιολογική κατάσταση που υποχωρεί σε μερικές μέρες και οφείλεται στα οιστρογόνα(ορμόνες) της μητέρας.
Αν η διόγκωση των μαστών επιμένει και συνοδεύεται από σημεία φλεγμονής(ερυθρότητα, πόνο, έντονο οίδημα),θα πρέπει να εκτιμηθεί από το παιδίατρο.
ΚΟΙΛΙΑ: Η κοιλιά μετά τη γέννηση προέχει ελαφρά λόγω της παρουσίας αέρα, του σχετικά μεγάλου ήπατος και της
διαφραγματικής αναπνοής. Η κοιλιά αυτή λέγεται βατροχοειδής και είναι τελείως φυσιολογική.
ΟΜΦΑΛΙΔΑ: Φυσιολογικά ξηραίνεται και πίπτει 5-10 μέρες μετά τη γέννηση. Η περιποίηση περιλαμβάνει την τοπική καθαριότητα και την επάλειψη με διάλυμα αλκοόλης μέχρι την ξήρανση και την απόπτωση. Η παρουσία έντονης ερύθροτητας γύρω από τον ομφαλό μπορεί να οφείλεται σε ομφαλίτιδα, η οποία είναι σοβαρή λοίμωξη και απαιτείται ενδοφλέβια χορήγηση αντιβίωσης.
ΨΕΥΔΟΠΕΡΙΟΔΟΣ: Στα τελειόμηνα κορίτσια τα μεγάλα χείλη του αιδοίου καλύπτουν τα μικρά. Από το κόλπο μπορεί να υπάρχει έξοδος βλεννώδους λευκωπού εκκρίματος, μερικές φορές υπάρχει επίσης μικρή ποσότητα αίματος.
Οφείλεται στη δράση ορμονών της μητέρας και είναι παροδικό άνευ σημασίας.
ΥΔΡΟΚΗΛΗ: Φυσιολογικά κατά την γέννηση σχεδόν όλα τα αγόρια έχουν υδροκήλη. Η υδροκήλη είναι συγκέντρωση υγρού στο ένα ή και στα δύο όσχεα. Συνιστάται απλή παρακολούθηση και συνήθως υποχωρεί μέχρι το 1ο χρόνο ζωής.
Το πέος παρουσιάζει φυσιολογική φίμωση(Το δέρμα καλύπτει τελείως την κεφαλή του πέους )και η πόσθη (το δέρμα που περιβάλλει εξωτερικά το πέος) δεν πρέπει να έλκεται για να αποκαλυφθεί η βάλανος. Συνήθως υποχωρεί μέχρι την ηλικία των 12 μηνών, εάν η φίμωση παραμένει, η αποκόλληση θα γίνει από τον παιδίατρο σας, μετά την ηλικία των 12 μηνών.
ΡΑΙΒΟΓΟΝΙΑ: Είναι φυσιολογική από τη βρεφική ηλικία μέχρι την ηλικία 18 μηνών. Οι κνήμες τους έχουν μια καμπυλότητα προς τα μέσα με αποτέλεσμα τα γόνατα να απέχουν μεταξύ τους ενώ οι αστράγαλοι εφάπτονται. Υποχωρεί μέχρι την ηλικία 3 χρόνων.
ΙΠΠΟΠΟΔΙΑ ΘΕΣΗΣ: Πολλά νεογνά παρουσιάζουν στροφή του ενός ή και των δύο πελμάτων (άκρου ποδός) προς τα μέσα.
Αυτό οφείλεται στη θέση που είχαν τα πόδια του μωρού μέσα στη μήτρα.
Συνήθως υποχωρεί ,μερικές φορές χρειάζονται ασκήσεις φυσιοθεραπείας.
Η παιδίατρος Κατερίνα Ζερβού, μας παρουσίαζει τις καταστάσεις(σημεία) του νεογνού που προκαλούν ανησυχία στους γονείς.
ΜΟΓΓΟΛΟΕΙΔΕΙΣ ΚΗΛΙΔΕΣ: Είναι ποικίλου μεγέθους και σχήματος μελανοκύανες επίπεδες κηλίδες.
Εντοπίζονται συχνότερα στην οσφυοιερή χώρα και τους γλουτούς, ενώ σπανιότερα εμφανίζονται στο πρόσωπο στους ώμους και στα άνω άκρα.
Εμφανίζονται από τη γέννηση και οφείλονται σε διήθηση των βαθύτερων στιβάδων του χορίου από μελανοκύτταρα. Είναι συχνότερες στην ασιατική, μαύρη φυλή και σε μελαχρινά άτομα.
Δεν απαιτείται θεραπεία και εξαφανίζονται στην παιδική ηλικία.
ΤΟΞΙΚΟ ΕΡΥΘΗΜΑ: Είναι καλοήθες παροδικό εξάνθημα άγνωστης αιτιολογίας που αυτοιάται.
Εμφανίζεται 2-3 ημέρες μετά τη γέννηση και εξαφανίζεται μερικές μέρες αργότερα(σε 15-20 περίπου μέρες).
Χαρακτηρίζεται από διάσπαρτες ερυθρές κηλίδες διαμέτρου 5-15mm με μικρή κιτρινωπή ή λευκωπή βλατίδα στο κέντρο. Το εξάνθημα εντοπίζεται κυρίως στο κορμό στους γλουτούς καθώς στο πρόσωπο και στα άκρα.
Δεν έχει παθολογική σημασία και δεν απαιτείται θεραπεία.
Τα ΚΕΧΡΙΑ(MILIA): Είναι πολλές λευκές ή κίτρινες κύστεις διαμέτρου 1mm, οι οποίες εντοπίζονται στο πρόσωπο ιδίως στη μύτη, στη κάτω γνάθο και στο μέτωπο.
Οφείλονται σε απόφραξη του σμηγματογόνου πόρου από σμήγμα,εξαφανίζονται την 3η-4η εβδομάδα ζωής.
Είναι άνευ παθολογικής σημασίας και δεν χρειάζονται θεραπεία.
Η ΙΔΡΩΑ(MILIARIA): Οφείλεται σε απόφραξη του εκφορητικού πόρου των ιδρωτοποιών αδένων από κερατίνη.
Διακρίνεται σε λευκή ιδρώα(επιπολής απόφραξη χωρίς στοιχεία φλεγμονής) και σε ερυθρά ιδρώα(απόφραξη στο βάθος του πόρου με στοιχεία φλεγμονής).
Χαρακτηρίζεται από μικροσκοπικές φυσαλίδες στο πρόσωπο, το λαιμό και το σώμα.
Εμφανίζεται συνήθως όταν το νεογνό είναι σε θερμό και υγρό περιβάλλον.
Θεραπεία είναι η αποφυγή της εφίδρωσης(ελαφρός ρουχισμός, συχνά δροσερά μπάνια, κλιματισμός).
ΝΕΟΓΝΙΚΗ ΑΚΜΗ :Εμφανίζεται από τη γέννηση και υποχωρεί το 3ο μήνα ζωής, πιο συχνή στα αγόρια και οφείλεται σε διέγερση των σμηγματογόνων αδένων από τις ορμόνες της μητέρας που περνούν στο έμβρυο από το πλακούντα.
Η ακμή αυτή εμφανίζεται στο πρόσωπο του νεογνού σαν μικρά κόκκινα σπυράκια κυρίως στο μέτωπο και στα μάγουλα, στο θώρακα και στη πλάτη.
Εμφανίζεται μέσα στις πρώτες 3 εβδομάδες της ζωής και εξαφανίζεται χωρίς θεραπεία τις επόμενες εβδομάδες.
ΣΜΗΓΜΑΤΟΡΡΟΙΚΗ ΔΕΡΜΑΤΙΤΙΔΑ(ΝΙΝΙΔΑ): Είναι πολύ συχνή δερματοπάθεια της βρεφικής ηλικίας.
Εμφανίζεται στο 2ο έως 4ο μήνα ζωής και εντοπίζεται στο τριχωτό της κεφαλής ,στα φρύδια, στη περιοχή πίσω από τα αυτιά, στις πτυχές(λαιμό, μασχάλη, μηρογεννητικές πτυχές).
Η αιτία είναι άγνωστη ,πιθανολογείται ότι οφείλεται σε παροδική υπερλειτουργία των σμηγματογόνων αδένων και υπερέκκριση σμήγματος, ενοχοποιείται και ο ζυμομύκης Pityrosporum ovale.
Η νινίδα χαρακτηρίζεται από λιπαρό δέρμα και ερυθροκίτρινες λιπαρές ξηρές πλάκες με έντονη απολέπιση. Υποχωρεί σε 3-4 εβδομάδες.
Για την αντιμετώπιση της, εκείνο που βοηθά είναι η τοπική χρήση ελαιόλαδου, το συχνό λούσιμο των μαλλιών με ειδικό, ή απλό βρεφικό σαμπουάν και το μαλακό κτένισμα.
Δεν συνιστάται το έντονο τρίψιμο ή το ξύσιμο για την απομάκρυνση των πλακών διότι μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό ή μόλυνση.
ΙΚΤΕΡΟΣ: Σχεδόν όλα τα νεογνά παρουσιάζουν ίκτερο(κίτρινη χροιά δέρματος και βλεννογόνων που οφείλεται στη αυξημένη συγκέντρωση χολερυθρίνης).
Ο φυσιολογικός ίκτερος εμφανίζεται τη 2η-3η ημέρα ζωής αυξάνει λίγο τις επόμενες μέρες και υποχωρεί.
Ο ίκτερος που εμφανίζεται στο πρώτο 24ωρο με απότομη αύξηση της χολερυθρίνης ή είναι παρατεταμένος(διάρκεια περισσότερο από 20 μέρες) αποτελεί παθολογικό εύρημα και χρειάζεται διερεύνηση.
Ο μητρικός θηλασμός, μπορεί να παρατείνει τον φυσιολογικό ίκτερο για μερικές μέρες ή εβδομάδες.
Δεν χρειάζεται να διακοπεί ο μητρικός θηλασμός.
ΥΠΕΡΤΡΙΧΩΣΗ: Τα μωρά γεννιούνται με ποικίλες ποσότητες τριχοφυΐας στο σώμα τους, που λέγεται εμβρυϊκό χνούδι (Lanugo).
Μερικά μωρά έχουν μόνο ένα απαλό χνούδι, ενώ άλλα έχουν πυκνή τριχοφυΐα, στο μέτωπο στους ώμους και στο κάτω μέρος της ράχης τους.
Και οι δύο περιπτώσεις είναι φυσιολογικές και η τριχοφυΐα αυτή συνήθως εξαφανίζεται σε μερικές εβδομάδες ή μήνες.
ΣΜΗΓΜΑ: Το δέρμα του μωρού όταν γεννηθεί, είναι καλυμμένο με ένα υγρό που λέγεται αμνιακό υγρό.
Είναι μέσα σε αυτό το υγρό, που για 9 μήνες «κολυμπούσε» όταν ήταν μέσα στη μήτρα της μητέρας του. Τα περισσότερα είναι καλυμμένα, είτε ολόκληρα είτε σε ορισμένα σημεία με μια λευκή λιπαρή ουσία, το εμβρυικό σμήγμα (vernix caseosa).
Αυτό έχει πολλές προστατευτικές ιδιότητες, αφού αποτελεί φυσικό φραγμό κατά των μικρομολύνσεων του δέρματος.
ΞΗΡΟΔΕΡΜΙΑ: Εμφανίζεται πιο συχνά στο παρατασικό νεογνό.
Το δέρμα του νεογέννητου είναι πιθανό, τις πρώτες ημέρες ή και εβδομάδες, να είναι ξηρό και να ξεφλουδίζει.
Αυτό δεν σημαίνει πως έχει κάποιο έκζεμα ή πως έχει γεννηθεί με ξηρό τύπο δέρματος.
Η κατάσταση αυτή δεν είναι μόνιμη και σύντομα θα βελτιωθεί είτε μόνη της είτε με τη χρήση ενυδατικών κρεμών.
ΚΑΦΕΓΑΛΑΚΤΟΧΡΟΕΣ ΚΗΛΙΔΕΣ(CAFE AU LAIT SPOTS):Περίπου 10-20% των παιδιών έχουν μια ή περισσότερες καφεοειδείς κηλίδες.
Εμφανίζονται με τη γέννηση και αυξάνουν σε μέγεθος με την ηλικία.
Όταν είναι πολλές(περισσότερες από 6) ή όταν είναι μια μεγάλη με διάμετρο πάνω από 6 εκ. μπορεί να αποτελούν ένδειξη νευρινωμάτωσης(νόσος Von Recklinghausen)η οποία πρέπει να αποκλειστεί.
ΧΡΩΜΑ ΔΕΡΜΑΤΟΣ: Αμέσως μετά τον τοκετό, το χρώμα του νεογνού μπορεί να είναι μελανό. Μετά τις πρώτες αναπνοές θα γίνει κόκκινο και μετά ροδαλό.
Όταν κλαίει μπορεί να μελανιάζει γύρω από το στόμα χωρίς καμιά σημασία.
Μπορεί επίσης, οι παλάμες και τα πέλματα να είναι μελανιασμένα (κυανωτικά) και πιο κρύα από το υπόλοιπο σώμα.
Αυτό οφείλεται στο ότι η αιμάτωση στα σημεία αυτά είναι λιγότερη, λόγω της ευαισθησίας των αγγείων στις αλλαγές της θερμοκρασίας και της σύσπασης τους και είναι άνευ σημασίας.
ΤΣΙΜΠΗΜΑΤΑ Η ΔΑΓΚΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΕΛΑΡΓΟΥ (Storkbites Haemangioma): Τα αιμαγγειώματα αυτά εμφανίζονται σαν κόκκινα σημάδια στα βλέφαρα,στο μέτωπο και σβέρκο (θέση από την οποία «έπιασε ο πελαργός» το μωρό σας με το στόμα του για να σας το φέρει στο σπίτι).
Εμφανίζονται σε ανοιχτόχρωμα παιδιά. Δεν χρειάζεται οποιαδήποτε θεραπεία και συνήθως εξαφανίζονται μετά τους 12 μήνες.
ΑΙΜΑΓΓΕΙΩΜΑΤΑ :Τα αιμαγγειώματα οφείλονται σε μια άτακτη ανάπτυξη μικρών αγγείων σε διάφορα μέρη του σώματος.
Αιμαγγειώματα μπορεί να εμφανίζουν 10-12% των βρεφών. Από αυτά 30% υπάρχουν από τη γέννηση και 70% αναπτύσσονται κατά τις πρώτες εβδομάδες της ζωής.
Μεγαλύτερη συχνότητα παρουσιάζεται στα κορίτσια (3:1). Αν και δεν κληρονομούνται αναφέρεται οικογενειακή προδιάθεση στο 10% των περιπτώσεων.
Τα αιμαγγειώματα κατατάσσονται σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με την ιστολογική υφή και την εμφάνιση τους. Έτσι έχουμε τα τριχοειδικά, τα σηραγγώδη, τα επιφανειακά(επιπολής), τα βαθειά και τα μεικτά.
Τα πιο συνηθισμένα είναι τα επίπεδα και τα είδη φράουλας.
Τα απλά, ροδαλά επίπεδα αιμαγγειώματα εμφανίζονται συνήθως στα βλέφαρα, στο άνω χέιλος ,στη μύτη είναι χωρίς παθολογική σημασία και είναι συνήθως παροδικά.
50% των επιπολής αιμαγγειωμάτων υποστρέφουν στην ηλικία των 5 χρονών και 90% στην ηλικία των 9 χρονών χωρίς να αφήσουν κατάλοιπα.
Τα τριχοειδικά αιμαγγειώματα με τη πάροδο του χρόνου αποκτούν εντονότερο χρώμα, εντοπίζονται στον κορμό και στο πρόσωπο και μπορεί να συνδυάζονται με ενδοκράνιες αγγειακές δυσπλασίες και σπασμούς.
Τα σηραγγώδη αιμαγγειώματα αυξάνονται σε μέγεθος μέχρι την ηλικία 6-8 μηνών και υποστρέφουν μέχρι την ηλικία 12-24 μηνών.
Συνήθως δεν απαιτείται θεραπεία παρά μόνο στη περίπτωση επιπλοκών(αιμορραγία, σοβαρή δυσμορφία η προκαλούν πιεστικά φαινόμενα)
Θεραπεία:
Συνεχής ή διαλείπουσα μηχανική πίεση.
Χειρουργική αφαίρεση.
Εναλλασσόμενο παλμικό Laser.
Τοπική έγχυση ή συστηματική χορήγηση κορτικοστεροειδών.
Ιντερφερόνη-α.
ΠΡΟΚΕΦΑΛΗ: Είναι ένα διάχυτο οίδημα (πρήξιμο) των μαλακών μορίων στην κορυφή του κεφαλιού, και οφείλεται στην πίεση που δέχεται κατά τη διάρκεια του φυσιολογικού τοκετού, ιδίως όταν αυτός είναι παρατεταμένος. Εμφανίζεται αμέσως μετά τη γέννηση και υποχωρεί τις επόμενες μέρες.
ΚΕΦΑΛΑΙΜΑΤΩΜΑ: Είναι μια μαλακή διόγκωση συνήθως στη μια πλευρά του κεφαλιού.
Πιο σπάνια αφορά και τις δύο πλευρές του κρανίου. Οφείλεται στη συλλογή αίματος κάτω από το περιόστεο,
κυρίως αν στον τοκετό χρησιμοποιήθηκε εμβρυουλκός(βεντούζα).
Εμφανίζεται 1-2 ημέρες μετά τον τοκετό δεν απαιτείται θεραπεία και υποχωρεί σε μερικές μέρες.
ΟΦΘΑΛΜΟΙ ΚΑΙ ΒΛΕΦΑΡΑ : Τα μάτια ανοίγουν αυτόματα μετά τη γέννηση, τα βλέφαρα του είναι οιδηματώδη (φουσκωμένα).
Στη πραγματικότητα το οίδημα αφορά όλο το σώμα.
Το οίδημα αυτό, τις επόμενες μέρες αποβάλλεται, γι' αυτό εξάλλου το νεογνό χάνει βάρος τις πρώτες μέρες της ζωής του.
Η ίριδα είναι υπόχρωμη και αποκτά το τελικό χρώμα μετά την ηλικία 6 μηνών.
ΑΙΜΟΡΡΑΓΙΑ ΤΟΥ ΣΚΛΗΡΟΥ ΤΩΝ ΜΑΤΙΩΝ :Συχνά μετά από ένα τοκετό παρατηρούνται μικρές αιμορραγίες στο άσπρο των ματιών. Οφείλονται στη ρήξη τριχοειδών αγγείων κατά τον τοκετό. Δεν χρειάζεται θεραπεία ,εξαφανίζονται σε μερικές μέρες.
ΣΤΡΑΒΙΣΜΟΣ: Τους πρώτους 3-4 μήνες ζωής συνήθως είναι φυσιολογικός και οφείλεται σε ανωριμότητα των οφθαλμικών μυών. Υποχωρεί σταδιακά από μόνος του και δε χρειάζεται εραπεία. Αν ο στραβισμός επιμένει μετά τον 6ο μήνα χρειάζεται αξιολόγηση ή και αντιμετώπιση από Παιδοοφθαλμίατρο.
ΑΠΟΦΡΑΞΗ ΡΙΝΟΔΑΚΡΥΙΚΟΥ ΠΟΡΟΥ-ΔΑΚΡΥΡΡΟΙΑ: Είναι συχνό πρόβλημα που συμβαίνει σε ποσοστό μέχρι και 20% των νεογνών. Ο ρινοδακρυϊκός πόρος είναι ένας μικρός σωλήνας που παροχετεύει τα δάκρυα από τα μάτια στη μύτη, όταν υπάρχει απόφραξη παρεμποδίζεται η παροχέτευση των δακρύων στο ρινοφάρυγγα με αποτέλεσμα το μωρό να παρουσιάζει δακρύρροια και βλεννοπυώδες έκκριμα και το δέρμα γύρω από τα βλέφαρα μπορεί να είναι κόκκινο.
Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίζονται 2-6 εβδομάδες μετά τη γέννηση.
Στις περισσότερες περιπτώσεις(60-70%) η πάθηση αυτοιάται μέσα στους πρώτους 6 μήνες ή μέχρι το χρόνο.
Σε αυτό το διάστημα γίνεται από τους γονείς τακτίκος καθαρισμός από τις εκκρίσεις καθώς και μαλάξεις στο δέρμα της περιοχής του δακρυικού σάκου(τις οποίες θα επιδείξει στους γονείς ο παιδίατρος).
Αν τα συμπτώματα παραμένουν μετά το χρόνο χρειάζεται εκτίμηση και χειρουργική αποκατάσταση από οφθαλμίατρο.
ΟΦΘΑΛΜΙΑ ΤΩΝ ΝΕΟΓΝΩΝ: Εμφανίζεται τη πρώτη εβδομάδα της ζωής και οφείλεται σε μόλυνση των ματιών όταν το νεογνό περνά δια μέσου του κόλπου,που όπως είναι γνωστό περιέχει πολλά μικρόβια.
Τα βλέφαρα έχουν οίδημα, κολλούν και υπάρχουν εκκρίσεις πύου από τα μάτια.
Η κατάσταση αυτή υποχωρεί με τον καθαρισμό των βλεφάρων με χαμομήλι και τη χορήγηση αντιβιοτικών αλοιφών ή σταγόνων. Εάν επιμένει πιθανό να υπάρχει απόφραξη του ρινοδακρυϊκού πόρου.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΟΕΙΔΕΙΣ ΚΥΣΤΕΙΣ(ΤΟΥ EPSTEIN): Είναι μικρές λευκωπές δερμοειδείς κύστεις στην υπερώα.
Είναι φυσιολογικό εύρημα.
ΝΕΟΓΝΙΚΑ ΔΟΝΤΙΑ: Σε σπάνιες περιπτώσεις υπάρχουν δόντια από τη γέννηση, συνήθως οι κάτω μέσοι κοπτήρες. Θα πρέπει να αφαιρούνται λόγω κινδύνου τραυματισμού και εισρόφησης.
Εάν τα νεογνικά δόντια είναι τα κανονικά, είναι συνήθως γερά και πιο μεγάλα και δεν πρέπει να αφαιρεθούν διότι κρατούν το χώρο για τα μόνιμα που αρχίζουν να ανατέλλουν μετά την ηλικία των 5-6 χρονών.
ΣΤΟΜΑΤΙΤΙΔΑ: Εμφανίζεται με λευκές πλάκες που μοιάζουν με πήγματα γάλακτος στη γλώσσα και στο βλεννογόνο του στόματος. Οφείλεται σε λοίμωξη της στοματικής κοιλότητας από το μύκητα Candida Albicans.
Συνήθως εμφανίζεται σε υγιή νεογνά που σιτίζονται με τεχνητή διατροφή όταν δεν αποστειρώνονται καλά τα Θήλαστρα.
Θεραπεία: τοπική εφαρμογή γέλης μικοναζόλης.
ΚΟΝΤΟΣ ΧΑΛΙΝΟΣ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ: Συνιστάται διατομή (κόψιμο) όταν επηρεάζει τη σίτιση ή την ομιλία του παιδιού.
ΦΤΑΡΝΙΣΜΑ: Φυσιολογική κατάσταση τις πρώτες εβδομάδες ζωής.
Οφείλεται στη μεγάλη ευαισθησία του ρινικού βλεννογόνου που ερεθίζεται από τη παραμικρή σκόνη, μυρωδιά η βλέννα.
ΡΕΨΙΜΟ: Οφείλεται στην κατάποση αέρα, κυρίως κατά τη σίτιση με μπιμπερό και όταν το μωράκι τρώει λαίμαργα.
Βοηθήστε το να ρευτεί στο μέσον της σίτισης και πάντα στο τέλος, πριν το βάλετε για ύπνο.
ΛΟΞΥΓΚΑΣ: Είναι μια φυσιολογική κατάσταση κατά τις πρώτες εβδομάδες, ή μήνες της ζωής, εμφανίζεται συνήθως μετά το φαγητό, διαρκεί λίγα λεπτά έως μισή ώρα, και υποχωρεί αυτόματα με αλλαγή της θέσης του μωρού.
ΒΡΕΦΙΚΟΙ ΚΟΛΙΚΟΙ: Εκδηλώνονται συνήθως σε βρέφη 2-3 βδομάδων και υποχωρούν μετά την ηλικία των τριών μηνών. Τα τυπικά επεισόδια εμφανίζονται αργά το απόγευμα ή το βράδυ αλλά είναι δυνατό να παρατηρούνται οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Αντιμετώπιση: Κάνετε απαλό μασάζ με κυκλικές κινήσεις στη κοιλιά του μωρού σας, ταΐζετε το μωρό σε ήρεμο, χαλαρό περιβάλλον, βοηθήστε το μωρό σας να ρευτεί μετά από κάθε γεύμα.
ΑΝΑΓΩΓΕΣ: Τα περισσότερα βρέφη παρουσιάζουν μικρού βαθμού γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.
Δηλαδή βγάζουν λίγο γάλα, είτε την ώρα που ρεύονται, είτε την ώρα που είναι στο κρεβατάκι τους.
Δεν αποκλείεται λίγο γάλα να βγει και από τη μύτη.
Υποχωρεί σταδιακά μέχρι τον 6ο μήνα.
ΤΡΟΜΟΣ ΤΩΝ ΒΡΕΦΩΝ: Χαρακτηρίζεται από έντονη αντίδραση του βρέφους σε ερεθίσματα(πχ. θόρυβος) με αποτέλεσμα να κάνουν τρομώδεις κινήσεις των άκρων και της γνάθου. Συνιστάται ήρεμο περιβάλλον και αποφυγή ερεθισμάτων. Είναι φυσιολογικό και εξαφανίζεται σε λίγες εβδομάδες.
ΑΝΑΠΝΟΗ: Η φυσιολογική αναπνευστική συχνότητα είναι 40-60 αναπνοές το λεπτό.
Η αναπνοή τους, και ιδιαίτερα στα πρόωρα, μπορεί να είναι περιοδική(μερικές φορές μπορεί να αναπνέουν γρήγορα και άλλες αργά). Τα τελειόμηνα νεογνά αναπνέουν πιο ρυθμικά.
ΔΙΟΓΚΩΣΗ ΜΑΣΤΩΝ: Σε μερικά νεογνά 3-5 μέρες μετά τη γέννηση παρατηρείται αμφοτερόπλευρη διόγκωση μαστών. Είναι μια παροδική φυσιολογική κατάσταση που υποχωρεί σε μερικές μέρες και οφείλεται στα οιστρογόνα(ορμόνες) της μητέρας.
Αν η διόγκωση των μαστών επιμένει και συνοδεύεται από σημεία φλεγμονής(ερυθρότητα, πόνο, έντονο οίδημα),θα πρέπει να εκτιμηθεί από το παιδίατρο.
ΚΟΙΛΙΑ: Η κοιλιά μετά τη γέννηση προέχει ελαφρά λόγω της παρουσίας αέρα, του σχετικά μεγάλου ήπατος και της
διαφραγματικής αναπνοής. Η κοιλιά αυτή λέγεται βατροχοειδής και είναι τελείως φυσιολογική.
ΟΜΦΑΛΙΔΑ: Φυσιολογικά ξηραίνεται και πίπτει 5-10 μέρες μετά τη γέννηση. Η περιποίηση περιλαμβάνει την τοπική καθαριότητα και την επάλειψη με διάλυμα αλκοόλης μέχρι την ξήρανση και την απόπτωση. Η παρουσία έντονης ερύθροτητας γύρω από τον ομφαλό μπορεί να οφείλεται σε ομφαλίτιδα, η οποία είναι σοβαρή λοίμωξη και απαιτείται ενδοφλέβια χορήγηση αντιβίωσης.
ΨΕΥΔΟΠΕΡΙΟΔΟΣ: Στα τελειόμηνα κορίτσια τα μεγάλα χείλη του αιδοίου καλύπτουν τα μικρά. Από το κόλπο μπορεί να υπάρχει έξοδος βλεννώδους λευκωπού εκκρίματος, μερικές φορές υπάρχει επίσης μικρή ποσότητα αίματος.
Οφείλεται στη δράση ορμονών της μητέρας και είναι παροδικό άνευ σημασίας.
ΥΔΡΟΚΗΛΗ: Φυσιολογικά κατά την γέννηση σχεδόν όλα τα αγόρια έχουν υδροκήλη. Η υδροκήλη είναι συγκέντρωση υγρού στο ένα ή και στα δύο όσχεα. Συνιστάται απλή παρακολούθηση και συνήθως υποχωρεί μέχρι το 1ο χρόνο ζωής.
Το πέος παρουσιάζει φυσιολογική φίμωση(Το δέρμα καλύπτει τελείως την κεφαλή του πέους )και η πόσθη (το δέρμα που περιβάλλει εξωτερικά το πέος) δεν πρέπει να έλκεται για να αποκαλυφθεί η βάλανος. Συνήθως υποχωρεί μέχρι την ηλικία των 12 μηνών, εάν η φίμωση παραμένει, η αποκόλληση θα γίνει από τον παιδίατρο σας, μετά την ηλικία των 12 μηνών.
ΡΑΙΒΟΓΟΝΙΑ: Είναι φυσιολογική από τη βρεφική ηλικία μέχρι την ηλικία 18 μηνών. Οι κνήμες τους έχουν μια καμπυλότητα προς τα μέσα με αποτέλεσμα τα γόνατα να απέχουν μεταξύ τους ενώ οι αστράγαλοι εφάπτονται. Υποχωρεί μέχρι την ηλικία 3 χρόνων.
ΙΠΠΟΠΟΔΙΑ ΘΕΣΗΣ: Πολλά νεογνά παρουσιάζουν στροφή του ενός ή και των δύο πελμάτων (άκρου ποδός) προς τα μέσα.
Αυτό οφείλεται στη θέση που είχαν τα πόδια του μωρού μέσα στη μήτρα.
Συνήθως υποχωρεί ,μερικές φορές χρειάζονται ασκήσεις φυσιοθεραπείας.
