Παιδική οστεοπόρωση: Πού οφείλεται; Υπάρχει θεραπεία;
Οι περισσότεροι συνδέουν την οστεοπόρωση με τις γυναίκες μέσης ή μεγαλύτερης ηλικίας.
Πρόκειται ωστόσο για πάθηση που μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και σε ένα παιδί. Οι γονείς των παιδιών που εμφανίζουν πολλαπλά κατάγματα ή διαστρέμματα μετά από φαινομενικά ήπιους τραυματισμούς, πρέπει να επισκέπτονται ένα γιατρό για να εκτιμήσει την κατάσταση του παιδιού τους.
Η συχνότερη αιτία παιδικής οστεοπόρωσης είναι η ατελής οστεογένεση, μια γενετική διαταραχή που επηρεάζει το κολλαγόνο, σημαντικό στοιχείο των οστών.
Η ατελής οστεογένεση είναι μια ομάδα συγγενών ανωμαλιών, που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό την ελαττωματική σύνθεση του κολλαγόνου από τους ινοβλάστες και τους οστεοβλάστες, με αποτέλεσμα τη σημαντική ευθραυστότητα των οστών και τα πολλά αναίτια κατάγματα.
Γενετικά έχουν έως σήμερα εντοπιστεί τουλάχιστον 200 ελαττωματικά γονίδια που σχετίζονται με την κακή σύνθεση του κολλαγόνου τύπου Ι.
Ο τρόπος μεταβίβασής τους ποικίλλει και εξαρτάται από τον τύπο του νοσήματος. Το νόσημα παρουσιάζεται σε μία στις 20.000-50.000 γεννήσεις. Τα περισσότερα κατάγματα γίνονται κατά τη διάρκεια της σκελετικής ανάπτυξης, ενώ μετά την ηλικία των 16 ετών αναμένεται στις περισσότερες περιπτώσεις μεγάλη μείωση της συχνότητας αυτών των καταγμάτων.
Η θεραπεία στην ατελή οστεογένεση αφορά κυρίως την αντιμετώπιση των παθολογικών καταγμάτων και τις συνεπαγόμενες σκελετικές παραμορφώσεις.
Οι περισσότεροι συνδέουν την οστεοπόρωση με τις γυναίκες μέσης ή μεγαλύτερης ηλικίας.
Πρόκειται ωστόσο για πάθηση που μπορεί να εμφανιστεί ακόμη και σε ένα παιδί. Οι γονείς των παιδιών που εμφανίζουν πολλαπλά κατάγματα ή διαστρέμματα μετά από φαινομενικά ήπιους τραυματισμούς, πρέπει να επισκέπτονται ένα γιατρό για να εκτιμήσει την κατάσταση του παιδιού τους.
Η συχνότερη αιτία παιδικής οστεοπόρωσης είναι η ατελής οστεογένεση, μια γενετική διαταραχή που επηρεάζει το κολλαγόνο, σημαντικό στοιχείο των οστών.
Η ατελής οστεογένεση είναι μια ομάδα συγγενών ανωμαλιών, που έχουν ως κοινό χαρακτηριστικό την ελαττωματική σύνθεση του κολλαγόνου από τους ινοβλάστες και τους οστεοβλάστες, με αποτέλεσμα τη σημαντική ευθραυστότητα των οστών και τα πολλά αναίτια κατάγματα.
Γενετικά έχουν έως σήμερα εντοπιστεί τουλάχιστον 200 ελαττωματικά γονίδια που σχετίζονται με την κακή σύνθεση του κολλαγόνου τύπου Ι.
Ο τρόπος μεταβίβασής τους ποικίλλει και εξαρτάται από τον τύπο του νοσήματος. Το νόσημα παρουσιάζεται σε μία στις 20.000-50.000 γεννήσεις. Τα περισσότερα κατάγματα γίνονται κατά τη διάρκεια της σκελετικής ανάπτυξης, ενώ μετά την ηλικία των 16 ετών αναμένεται στις περισσότερες περιπτώσεις μεγάλη μείωση της συχνότητας αυτών των καταγμάτων.
Η θεραπεία στην ατελή οστεογένεση αφορά κυρίως την αντιμετώπιση των παθολογικών καταγμάτων και τις συνεπαγόμενες σκελετικές παραμορφώσεις.
