Η θεραπεία των νεογνικών ουρολοιμώξεων
Ο κίνδυνος εμφάνισης οξείας πυελονεφρίτιδας και επακόλουθης συρρίκνωσης του νεφρού, έχει άμεση σχέση με τον βαθμό σοβαρότητας της κυστεοουρητηρικής παλινδρόμησης (VUR). Τα νεογνά με μεγάλο βαθμό VUR, έχουν 4 έως 6 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να παρουσιάσουν συρρίκνωση του νεφρού, έναντι εκείνων που έχουν μικρό βαθμό VUR και 8 έως 10 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα, έναντι εκείνων που δεν εμφανίζουν καθόλου VUR.
Άλλες ανωμαλίες που ανευρίσκονται στα νεογνά με ουρολοιμώξεις, περιλαμβάνουν διάφορες αποφρακτικές ανωμαλίες, συγγενείς ανωμαλίες (όπως ο έκτοπος ουρητήρας) ή διάφορες παθήσεις του νεφρού (όπως είναι η πολυκυστική νόσος των νεφρών, η νεφρική δυσπλασία, κ.α.).
Ποια είναι τα σημεία των ουρολοιμώξεων των νεογνών;
Τα σημεία των νεογνικών ουρολοιμώξεων δεν είναι ειδικά. Τα βρέφη μπορεί να εμφανίζουν λήθαργο, ευερεθιστότητα, ταχύπνοια ή κυάνωση και μπορεί να εμφανίζουν εικόνα βαρείας πάθησης. Τα πρόωρα νεογνά, παρουσιάζουν άπνοια.
Τα συχνότερα κλινικά ευρήματα είναι:
• Πυρετός (20% έως 40%)
• Ίκτερος (3% έως 41%)
• Έμετοι (9% έως 41%)
• Ανεπαρκής σίτιση (3% έως 5%)
• Κακή γενική κατάσταση (15% έως 43%)
• Διαρροϊκά κόπρανα (3% έως 5%)
Σε μερικά νεογνά με ουρολοίμωξη, το πρώτο σημείο μπορεί να είναι ο ίκτερος. Τέλος, άλλα ευρήματα, που απαντώνται λιγότερο συχνά, είναι η διάταση της κοιλίας λόγω ειλεού. ή οι διογκωμένοι νεφροί λόγω υδρονέφρωσης.
Πως γίνεται η διάγνωση της ουρολοίμωξης των νεογνών και ποιές τεχνικές χρησιμοποιούνται;
Η διάγνωση της ουρολοίμωξης, βασίζεται στην καλλιέργεια του μικροοργανισμού που απομονώθηκε από το δείγμα των ούρων του νεογνού. Το δείγμα των ούρων, μπορεί να ληφθεί είτε με καθετήρα, είτε μέσω σύριγγας με λεπτή βελόνα, με είσοδο της βελόνας καθέτως, 1 εκατοστό περίπου πάνω από την ηβική σύμφυση του βρέφους. Η μέθοδος αυτή, είναι η πιο απλή, αξιόπιστη και ασφαλής μέθοδος και προκαλεί την μικρότερη ενόχληση στο βρέφος. Θα πρέπει να εκτελείται όταν η κύστη είναι ψηλαφητή και το βρέφος δεν έχει ουρήσει. Η χρήση υπερήχων, βοηθά πολύ στην σωστή πρόσβαση προς την ουροδόχο κύστη του βρέφους.
Ποια είναι η θεραπευτική αγωγή των νεογνικών ουρολοιμώξεων;
Η θεραπευτική αγωγή των νεογνικών ουρολοιμώξεων, είναι η όσον το δυνατόν ταχύτερη έναρξη ενδοφλέβιας χορήγησης αντιβιοτικών ευρέος φάσματος, μετά την λήψη των καλλιεργειών ούρων, αίματος και εγκεφαλονωτιαίου υγρού.
Η διάρκεια της θεραπείας με αντιβιοτικά, είναι 10 έως 14 ημέρες, για τα βρέφη που δεν παρουσίασαν επιπλοκές. Στα νεογνά, η θεραπευτική αγωγή ολοκληρώνεται με την ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών, αλλά στα μεγαλύτερα βρέφη, συχνά η αντιβίωση συνεχίζεται από το στόμα. Για τις περιπτώσεις μυκητιάσεων, απαιτείται μακρότερη θεραπευτική αγωγή.
Ποια είναι η πιθανή εξέλιξη;
Πολλά νεογνά με ουρολοιμώξεις, μπορεί να παρουσιάσουν χρόνια νεφρική νόσο με υπέρταση. Επίσης, υδρονέφρωση καθώς και λοιμώξεις του νεφρού, όπως πυελονεφρίτιδα, αποστήματα και τελικά, συρρίκνωση του νεφρού και νεφρική ανεπάρκεια.
Πηγή: Υγείαonline.gr
Ο κίνδυνος εμφάνισης οξείας πυελονεφρίτιδας και επακόλουθης συρρίκνωσης του νεφρού, έχει άμεση σχέση με τον βαθμό σοβαρότητας της κυστεοουρητηρικής παλινδρόμησης (VUR). Τα νεογνά με μεγάλο βαθμό VUR, έχουν 4 έως 6 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να παρουσιάσουν συρρίκνωση του νεφρού, έναντι εκείνων που έχουν μικρό βαθμό VUR και 8 έως 10 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα, έναντι εκείνων που δεν εμφανίζουν καθόλου VUR.
Άλλες ανωμαλίες που ανευρίσκονται στα νεογνά με ουρολοιμώξεις, περιλαμβάνουν διάφορες αποφρακτικές ανωμαλίες, συγγενείς ανωμαλίες (όπως ο έκτοπος ουρητήρας) ή διάφορες παθήσεις του νεφρού (όπως είναι η πολυκυστική νόσος των νεφρών, η νεφρική δυσπλασία, κ.α.).
Ποια είναι τα σημεία των ουρολοιμώξεων των νεογνών;
Τα σημεία των νεογνικών ουρολοιμώξεων δεν είναι ειδικά. Τα βρέφη μπορεί να εμφανίζουν λήθαργο, ευερεθιστότητα, ταχύπνοια ή κυάνωση και μπορεί να εμφανίζουν εικόνα βαρείας πάθησης. Τα πρόωρα νεογνά, παρουσιάζουν άπνοια.
Τα συχνότερα κλινικά ευρήματα είναι:
• Πυρετός (20% έως 40%)
• Ίκτερος (3% έως 41%)
• Έμετοι (9% έως 41%)
• Ανεπαρκής σίτιση (3% έως 5%)
• Κακή γενική κατάσταση (15% έως 43%)
• Διαρροϊκά κόπρανα (3% έως 5%)
Σε μερικά νεογνά με ουρολοίμωξη, το πρώτο σημείο μπορεί να είναι ο ίκτερος. Τέλος, άλλα ευρήματα, που απαντώνται λιγότερο συχνά, είναι η διάταση της κοιλίας λόγω ειλεού. ή οι διογκωμένοι νεφροί λόγω υδρονέφρωσης.
Πως γίνεται η διάγνωση της ουρολοίμωξης των νεογνών και ποιές τεχνικές χρησιμοποιούνται;
Η διάγνωση της ουρολοίμωξης, βασίζεται στην καλλιέργεια του μικροοργανισμού που απομονώθηκε από το δείγμα των ούρων του νεογνού. Το δείγμα των ούρων, μπορεί να ληφθεί είτε με καθετήρα, είτε μέσω σύριγγας με λεπτή βελόνα, με είσοδο της βελόνας καθέτως, 1 εκατοστό περίπου πάνω από την ηβική σύμφυση του βρέφους. Η μέθοδος αυτή, είναι η πιο απλή, αξιόπιστη και ασφαλής μέθοδος και προκαλεί την μικρότερη ενόχληση στο βρέφος. Θα πρέπει να εκτελείται όταν η κύστη είναι ψηλαφητή και το βρέφος δεν έχει ουρήσει. Η χρήση υπερήχων, βοηθά πολύ στην σωστή πρόσβαση προς την ουροδόχο κύστη του βρέφους.
Ποια είναι η θεραπευτική αγωγή των νεογνικών ουρολοιμώξεων;
Η θεραπευτική αγωγή των νεογνικών ουρολοιμώξεων, είναι η όσον το δυνατόν ταχύτερη έναρξη ενδοφλέβιας χορήγησης αντιβιοτικών ευρέος φάσματος, μετά την λήψη των καλλιεργειών ούρων, αίματος και εγκεφαλονωτιαίου υγρού.
Η διάρκεια της θεραπείας με αντιβιοτικά, είναι 10 έως 14 ημέρες, για τα βρέφη που δεν παρουσίασαν επιπλοκές. Στα νεογνά, η θεραπευτική αγωγή ολοκληρώνεται με την ενδοφλέβια χορήγηση αντιβιοτικών, αλλά στα μεγαλύτερα βρέφη, συχνά η αντιβίωση συνεχίζεται από το στόμα. Για τις περιπτώσεις μυκητιάσεων, απαιτείται μακρότερη θεραπευτική αγωγή.
Ποια είναι η πιθανή εξέλιξη;
Πολλά νεογνά με ουρολοιμώξεις, μπορεί να παρουσιάσουν χρόνια νεφρική νόσο με υπέρταση. Επίσης, υδρονέφρωση καθώς και λοιμώξεις του νεφρού, όπως πυελονεφρίτιδα, αποστήματα και τελικά, συρρίκνωση του νεφρού και νεφρική ανεπάρκεια.
Πηγή: Υγείαonline.gr
