Πώς τα όρια και οχι η τιμωρία βοηθά το παιδι στην σχολική του ζωή
Η πειθαρχία στα παιδιά δεν πρέπει να αποτελεί απειλή για την προσωπικότητα του, αλλά ένα μέσω για να μάθει να γνωρίζει τον εαυτό του, τις αδυναμίες του και τα προτερήματα του.
Όταν δεν υπάρχουν όρια και κανόνες το παιδί μεγαλώνει με ανασφάλεια, χάνει την αυτοεκτίμηση του και το σπουδαιότερο δεν μαθαίνει να μεγαλώνει μέσα σε πλαίσια που θα συναντήσει αργότερα στο σχολείο και πολύ αργότερα στην ενήλικη ζωή του.
Πειθαρχία δεν είναι απαραίτητα τιμωρία. Είναι κανόνες καθημερινοί που αφού του εξηγηθούν γιατί υπάρχουν ο καθένας ξεχωριστά και τι επιπτώσεις θα υπάρχουν αν τους αγνοήσει, θα μάθει να τους τηρεί.
Οι κανόνες ξεκινούν από τα ωράρια φαγητού, ύπνου, χαλάρωσης, παιχνιδιού. Ένα πρόγραμμα, θα λέγαμε, που θα πρέπει να μάθει να τηρεί το παιδί από πολύ μικρό.
Αν δεν τηρούνται αυτά τα όρια και οι κανόνες καθώς και οι επιπτώσεις τους τότε αντιλαμβάνεται ότι αυτό ορίζει τα πράγματα και εμείς χάνουμε την αξιοπιστία μας.
Πρέπει να μάθει ότι δεν μπορεί να έχει ότι θέλει και να αντιμετωπίζει την απογοήτευση του.
Όλες αυτές οι γνώσεις θα γίνουν εφόδια για την σχολική του ζωή.
Θα προσαρμοστεί εύκολα σε κανόνες που θα είναι υποχρεωμένο να τηρεί, θα είναι συνεπής στις εργασίες του στους χρόνους του καθώς και στην συνεργασία του με τους συμμαθητές του. Θα λειτουργεί υπεύθυνα και θα γνωρίζει τι σημαίνει καλή και σωστή συμπεριφορά.
Θα είναι έτοιμο να δεχτεί μια κακή βαθμολογία και δεν θα την εισπράξει σαν τιμωρία αλλά σαν κίνητρο για να βρει πού έσφαλε και τι πρέπει να διορθώσει. Θα του δημιουργήσει ψηλότερους στόχους και θα το ενεργοποιήσει περισσότερο. Δεν θα το απογοητεύσει γιατί θα του έχουμε διδάξει απο μικρό ότι για να αποκτήσει κάτι πρέπει να κοπιάσει…!
Μην ξεχνάμε πώς δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές για σωστή διαπαιδαγώγηση ,το δικό μας παράδειγμα λειτουργεί σαν μίμηση, άρα αυτοκριτική, αγάπη και αλήθεια είναι τα στοιχεία που μπορούν να μας οδηγούν σε σωστές ενέργειες.
Πένυ Λαμπροπούλου
Ειδική Παιδαγωγός -Ψυχολόγος
Η πειθαρχία στα παιδιά δεν πρέπει να αποτελεί απειλή για την προσωπικότητα του, αλλά ένα μέσω για να μάθει να γνωρίζει τον εαυτό του, τις αδυναμίες του και τα προτερήματα του.
Όταν δεν υπάρχουν όρια και κανόνες το παιδί μεγαλώνει με ανασφάλεια, χάνει την αυτοεκτίμηση του και το σπουδαιότερο δεν μαθαίνει να μεγαλώνει μέσα σε πλαίσια που θα συναντήσει αργότερα στο σχολείο και πολύ αργότερα στην ενήλικη ζωή του.
Πειθαρχία δεν είναι απαραίτητα τιμωρία. Είναι κανόνες καθημερινοί που αφού του εξηγηθούν γιατί υπάρχουν ο καθένας ξεχωριστά και τι επιπτώσεις θα υπάρχουν αν τους αγνοήσει, θα μάθει να τους τηρεί.
Οι κανόνες ξεκινούν από τα ωράρια φαγητού, ύπνου, χαλάρωσης, παιχνιδιού. Ένα πρόγραμμα, θα λέγαμε, που θα πρέπει να μάθει να τηρεί το παιδί από πολύ μικρό.
Αν δεν τηρούνται αυτά τα όρια και οι κανόνες καθώς και οι επιπτώσεις τους τότε αντιλαμβάνεται ότι αυτό ορίζει τα πράγματα και εμείς χάνουμε την αξιοπιστία μας.
Πρέπει να μάθει ότι δεν μπορεί να έχει ότι θέλει και να αντιμετωπίζει την απογοήτευση του.
Όλες αυτές οι γνώσεις θα γίνουν εφόδια για την σχολική του ζωή.
Θα προσαρμοστεί εύκολα σε κανόνες που θα είναι υποχρεωμένο να τηρεί, θα είναι συνεπής στις εργασίες του στους χρόνους του καθώς και στην συνεργασία του με τους συμμαθητές του. Θα λειτουργεί υπεύθυνα και θα γνωρίζει τι σημαίνει καλή και σωστή συμπεριφορά.
Θα είναι έτοιμο να δεχτεί μια κακή βαθμολογία και δεν θα την εισπράξει σαν τιμωρία αλλά σαν κίνητρο για να βρει πού έσφαλε και τι πρέπει να διορθώσει. Θα του δημιουργήσει ψηλότερους στόχους και θα το ενεργοποιήσει περισσότερο. Δεν θα το απογοητεύσει γιατί θα του έχουμε διδάξει απο μικρό ότι για να αποκτήσει κάτι πρέπει να κοπιάσει…!
Μην ξεχνάμε πώς δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές για σωστή διαπαιδαγώγηση ,το δικό μας παράδειγμα λειτουργεί σαν μίμηση, άρα αυτοκριτική, αγάπη και αλήθεια είναι τα στοιχεία που μπορούν να μας οδηγούν σε σωστές ενέργειες.
Πένυ Λαμπροπούλου
Ειδική Παιδαγωγός -Ψυχολόγος
