Κάποτε τα πράγματα ήταν απλά και τα άτακτα παιδιά σωφρονίζονταν με συγκεκριμένο τρόπο. Τα χαστούκια, οι βέργες στο σχολείο και οι λωρίδες στο σπίτι επέβαλλαν την πειθαρχία και κάθε παιδί ήξερε -ανάλογα με την αταξία του- τι είχε να περιμένει. Σήμερα όμως;
Κάθε φορά που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την αξεπέραστη παιδική φαντασία στις αταξίες και τις σκανταλιές, όπως και κάθε φορά που τα παιδιά μας ξεπερνούν κάθε όριο, η δύναμη του λόγου μας πέφτει πάνω σε ένα τείχος απόλυτης αδιαφορίας ή μιας ακόμη δυναμικότερης αντίδρασης.
Οι κλασικές ποινές, “δε θα πας στον Αντρέα”, “δε θα σου αγοράσω τα παπούτσια που θέλεις”, “δε θα πάμε στον παιδότοπο” και άλλες παρόμοιες σύγχρονες τιμωρίες “από το ένα αυτί μπαίνουν και από το άλλο αυτί βγαίνουν”, θα έλεγε ο παππούς μου. Ο οποίος, όποτε τίθεται θέμα πειθαρχίας, όπως και οι περισσότεροι παππούδες, τονίζει με νοσταλγία: “Αχ, αλλιώς ήταν τα χρόνια τότε... Εμείς με το ξύλο γίναμε άνθρωποι…”
Πώς μπορεί, όμως, σήμερα ο καημένος ο γονιός να θέσει αυτά τα πολύτιμα όρια, που όπως επισημαίνουν οι ψυχολόγοι είναι τόσο απαραίτητα για τα παιδιά;
Τι πρέπει να κάνετε, όταν τα παιδιά ουρλιάζουν και εσείς είστε σε πλήρη απόγνωση και παντελώς “άοπλοι”;
5 βασικοί κανόνες πειθαρχίας
Επειδή στην προσπάθειά σας να αντιμετωπίσετε τις αταξίες άλλοτε είστε υπερβολικά αυστηροί και άλλοτε πολύ ελαστικοί, ακολουθείστε τις συμβουλές των ψυχολόγων, μήπως και επιτέλους τα παιδιά σας ακούσουν! Καλό είναι, πριν καταλήξετε στην τιμωρία, να αναθεωρήσετε και να προσπαθήσετε να βάλετε νέες βάσεις πάνω στις οποίες θα κινηθείτε εσείς και τα παιδιά σας. Η πειθαρχία άλλωστε διδάσκεται!
Το πρώτο και σημαντικότερο είναι να κάνουμε το παιδί να καταλάβει, πότε η συμπεριφορά του είναι προβληματική. Πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο, γιατί πολλά παιδιά δεν καταλαβαίνουν πώς συμπεριφέρονται. Επιλέξτε μια στιγμή που το παιδί είναι ήρεμο και περιγράψτε αναλυτικά, με όρους που καταλαβαίνει και με σταθερό πάντα τόνο, την προβληματική συμπεριφορά. Εξηγείστε ποιες αρνητικές συνέπειες επιφέρει η κακή συμπεριφορά του, π.χ. πείτε του “όταν παίζεις με τα παιχνίδια μέσα στη κουζίνα, μπορεί να χτυπήσεις ή να σπάσεις κάτι”, αντί “σταμάτα πια να παίζεις στην κουζίνα”.
Ορίστε με απλά λόγια τα προβλήματα που προκαλούνται από την κακή συμπεριφορά του και προτείνετε μια σαφή λύση. Πείτε π.χ. “δε μπορείς να βρεις τη μπάλα σου, γιατί χτες το απόγευμα δεν τακτοποίησες τα παιχνίδια σου”, αντί “αν δε μάθεις να τακτοποιείς τα παιχνίδια σου, δεν πρόκειται να σου πάρω άλλο”.
Φροντίστε να δίνετε πρώτοι το καλό παράδειγμα. Μην αντιδράσετε άμεσα, αντίθετα δώστε χρόνο στον εαυτό σας να σκεφτεί. Λίγα λεπτά μετά την προβληματική συμπεριφορά του παιδιού, εξηγήστε με ήρεμο και σταθερό τόνο τι έπρεπε ή τι δεν έπρεπε να κάνει. Πείτε π.χ. “όταν είμαστε μέσα στο σούπερ μάρκετ δεν επιτρέπεται να φωνάζουμε”, αντί “είδες κανένα άλλο παιδάκι της ηλικίας σου να φωνάζει έτσι;”
Μείνετε σταθεροί στις αντιδράσεις σας μετά από κάθε αρνητική συμπεριφορά. Κρατήστε και οι δυο γονείς την ίδια τακτική και φροντίστε πάντα να πραγματοποιείτε αυτά που είχατε πει.
Τέλος, μη ξεχνάτε τη μεγάλη σημασία της επιβράβευσης. Αν ακολουθεί αυτά που του είπαμε, μη το θεωρείτε ως κάτι δεδομένο. Επιβραβεύστε το παιδί σας όταν έχει σωστή συμπεριφορά, γιατί έτσι θα φτάσει πιο εύκολα στον επιθυμητό στόχο του.
Κάθε φορά που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την αξεπέραστη παιδική φαντασία στις αταξίες και τις σκανταλιές, όπως και κάθε φορά που τα παιδιά μας ξεπερνούν κάθε όριο, η δύναμη του λόγου μας πέφτει πάνω σε ένα τείχος απόλυτης αδιαφορίας ή μιας ακόμη δυναμικότερης αντίδρασης.
Οι κλασικές ποινές, “δε θα πας στον Αντρέα”, “δε θα σου αγοράσω τα παπούτσια που θέλεις”, “δε θα πάμε στον παιδότοπο” και άλλες παρόμοιες σύγχρονες τιμωρίες “από το ένα αυτί μπαίνουν και από το άλλο αυτί βγαίνουν”, θα έλεγε ο παππούς μου. Ο οποίος, όποτε τίθεται θέμα πειθαρχίας, όπως και οι περισσότεροι παππούδες, τονίζει με νοσταλγία: “Αχ, αλλιώς ήταν τα χρόνια τότε... Εμείς με το ξύλο γίναμε άνθρωποι…”
Πώς μπορεί, όμως, σήμερα ο καημένος ο γονιός να θέσει αυτά τα πολύτιμα όρια, που όπως επισημαίνουν οι ψυχολόγοι είναι τόσο απαραίτητα για τα παιδιά;
Τι πρέπει να κάνετε, όταν τα παιδιά ουρλιάζουν και εσείς είστε σε πλήρη απόγνωση και παντελώς “άοπλοι”;
5 βασικοί κανόνες πειθαρχίας
Επειδή στην προσπάθειά σας να αντιμετωπίσετε τις αταξίες άλλοτε είστε υπερβολικά αυστηροί και άλλοτε πολύ ελαστικοί, ακολουθείστε τις συμβουλές των ψυχολόγων, μήπως και επιτέλους τα παιδιά σας ακούσουν! Καλό είναι, πριν καταλήξετε στην τιμωρία, να αναθεωρήσετε και να προσπαθήσετε να βάλετε νέες βάσεις πάνω στις οποίες θα κινηθείτε εσείς και τα παιδιά σας. Η πειθαρχία άλλωστε διδάσκεται!
Το πρώτο και σημαντικότερο είναι να κάνουμε το παιδί να καταλάβει, πότε η συμπεριφορά του είναι προβληματική. Πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο, γιατί πολλά παιδιά δεν καταλαβαίνουν πώς συμπεριφέρονται. Επιλέξτε μια στιγμή που το παιδί είναι ήρεμο και περιγράψτε αναλυτικά, με όρους που καταλαβαίνει και με σταθερό πάντα τόνο, την προβληματική συμπεριφορά. Εξηγείστε ποιες αρνητικές συνέπειες επιφέρει η κακή συμπεριφορά του, π.χ. πείτε του “όταν παίζεις με τα παιχνίδια μέσα στη κουζίνα, μπορεί να χτυπήσεις ή να σπάσεις κάτι”, αντί “σταμάτα πια να παίζεις στην κουζίνα”.
Ορίστε με απλά λόγια τα προβλήματα που προκαλούνται από την κακή συμπεριφορά του και προτείνετε μια σαφή λύση. Πείτε π.χ. “δε μπορείς να βρεις τη μπάλα σου, γιατί χτες το απόγευμα δεν τακτοποίησες τα παιχνίδια σου”, αντί “αν δε μάθεις να τακτοποιείς τα παιχνίδια σου, δεν πρόκειται να σου πάρω άλλο”.
Φροντίστε να δίνετε πρώτοι το καλό παράδειγμα. Μην αντιδράσετε άμεσα, αντίθετα δώστε χρόνο στον εαυτό σας να σκεφτεί. Λίγα λεπτά μετά την προβληματική συμπεριφορά του παιδιού, εξηγήστε με ήρεμο και σταθερό τόνο τι έπρεπε ή τι δεν έπρεπε να κάνει. Πείτε π.χ. “όταν είμαστε μέσα στο σούπερ μάρκετ δεν επιτρέπεται να φωνάζουμε”, αντί “είδες κανένα άλλο παιδάκι της ηλικίας σου να φωνάζει έτσι;”
Μείνετε σταθεροί στις αντιδράσεις σας μετά από κάθε αρνητική συμπεριφορά. Κρατήστε και οι δυο γονείς την ίδια τακτική και φροντίστε πάντα να πραγματοποιείτε αυτά που είχατε πει.
Τέλος, μη ξεχνάτε τη μεγάλη σημασία της επιβράβευσης. Αν ακολουθεί αυτά που του είπαμε, μη το θεωρείτε ως κάτι δεδομένο. Επιβραβεύστε το παιδί σας όταν έχει σωστή συμπεριφορά, γιατί έτσι θα φτάσει πιο εύκολα στον επιθυμητό στόχο του.
